Związek między radzeniem sobie w sytuacjach trudnych a akceptacją ograniczeń u kobiet z wrodzoną niepełnosprawnością ruchową

Abstract

Celem przybliżonego w artykule badania była analiza związku między radzeniem sobie a akceptacją ograniczeń u kobiet z wrodzoną niepełnosprawnością ruchową. W badaniu wzięło udział 77 kobiet z wrodzoną niepełnosprawnością ruchową (mózgowe porażenie dziecięce i przepuklina oponowo-rdzeniowa), które wypełniły: Kwestionariusz COPE (Coping Orientations to Problem Experienced) Charlesa S. Carvera, Michaela F. Scheiera i Jagdisha K. Weintrauba w polskiej adaptacji Stefana Piątka i Kazimierza Wrześniewskiego oraz Wielowymiarową Skalę Akceptacji Utraty Sprawności – WSAUS (Multidimensional Acceptance of Loss Scale) Jamesa M. Ferrina, Fonga Chana, Julie Chronister i Chung-Yi Chiu w polskiej adaptacji Stanisławy Byry. Do zbadania powiązań między zmiennymi wykorzystano analizę korelacji i analizę kanoniczną. Uzyskane wyniki wskazują, że badane kobiety, konfrontując się ze stresorami, wykorzystują szeroki wachlarz strategii radzenia sobie zarówno adaptacyjnych, jak i mniej przystosowawczych. Akceptując posiadane ograniczenia w ruchu, osoby badane najczęściej dokonują zmian w wartościach polegających na przeformułowywaniu wartości względnych na wartości trwałe. Wykazano istnienie istotnych statystycznie pozytywnych i negatywnych zależności między analizowanymi w badaniu zmiennymi. U objętych badaniami kobiet zmienność akceptacji niepełnosprawności można w wysokim stopniu wyjaśnić za pomocą stosowanych strategii radzenia sobie.