https://doi.org/10.31261/errgo.14700
W artykule, nawiązując do powszechnych doświadczeń związanych z pandemią, podejmuję refleksję nad znaczeniem lektur czytanych w „czasach zarazy”. Zadaję pytanie, na ile i jakie lektury pomagają zrozumieć przeżywane przez ludzi traumatyczne wydarzenia (wpływające na stan fizyczny i psychiczny), czego poszukują czytelnicy w powieściach, wspomnieniach, dziennikach dotyczących masowych chorób, np. dżumy i cholery. Oglądowi i analizie tych wątków w wybranych utworach towarzyszy pytanie o metaforyczny sens epidemii, symbolizującej choroby cywilizacji, takie jak: konsumpcjonizm, materializm, bezmyślna eksploatacja dóbr natury, niszczenie środowiska, czy najogólniej zło, kumulujące się w kolejnych wojnach. Ważnym wątkiem jest również ten odnoszący się do powiązania erotyki z zarazą – trop istotny w Śmierci w Wenecji T. Manna i w Miłości w czasach zarazy G. G. Márqueza. Zarówno utwory fikcjonalne, takie jak wymienione powieści, jak też zapisy świadków historii, przedstawiających wojnę jako zarazę, czy też nawiązujące, tak jak S. Márai, do dziennikarskiego stylu w opisie przebiegu cholery we Włoszech, mogą inspirować do próby odpowiedzi na pytanie, na ile lektury, opisujące czas próby człowieczeństwa w sytuacji zagrożonych wartości humanistycznych, mogą być drogowskazem dla kolejnych pokoleń niekoniecznie dobrze czujących się w kulturze bez książek.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Nr 48 (2024)
Opublikowane: 2024-08-23
10.31261/errgo
English
Język Polski