Opublikowane: 2016-11-15

Cisza, która brzmi inaczej. O przyjaźni Bataille'a i Blanchota

Michał Krzykawski

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest uczynienie z ciszy głównego wyznacznika przyjaźni, która łączy Georges’a Bataille’a i Maurice’a Blanchota, a w kontekście współczesnej myśli francuskiej może być uznana za fundament literackiej przyjaźni rozwijanej, między innymi, przez Jacques’a Derridę i Jeana-Luca Nancy’ego. Ponieważ cisza jest tutaj traktowana na dwa sposoby – jako milczenie i przemilczenie, przyjaźń jawi się jako efektem przerostu komentarza i może być rozpatrywana jako mitologem. Jego kształt został uformowany w dużej mierze przez komentarze Blanchota, a następnie za sprawą kolejnych komentatorów, którzy się na nie powoływali. W wyniku tego mechanizmu, wyjęte z myśli Bataille’a pojęcie przyjaźni uległo desemantyzacji i stało się terminem pustym, który mógł następnie nabrać dowolnych znaczeń, nie wyłączając znaczeń przeciwnych. Przyjaźń Bataille’a i Blanchota zaczyna się w momencie, w którym fakt biograficzny zmienia się w fakt literacki, by następnie wrócić pod postacią myśli. Dzisiaj pozostaje nam jednak zrewidować jej filologiczną wartość, by dostrzec to, co skrywa cisza.

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Krzykawski, M. (2016). Cisza, która brzmi inaczej. O przyjaźni Bataille’a i Blanchota. Er(r)go. Teoria - Literatura - Kultura, 2(33). Pobrano z https://trrest.vot.pl/ojsus/index.php/ERRGO/article/view/3963

ER(R)GO nr 33 (2/2016) - dźwięki/pauzy/cisze

Nr 33 (2016)
Opublikowane: 2016-10-28


ISSN: 1508-6305
eISSN: 2544-3186
Ikona DOI 10.31261/errgo

Wydawca
University of Silesia Press | Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego i Wydawnictwo Naukowe "Śląsk"

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.