O języku sportu. Uwagi po lekturze książki <i>Język i sport</i> pod redakcją Anny Czapli i Mariusza Kopra (Lublin 2016, 237 s.)

Autor

  • Beata Grochala Uniwersytet Łódzki

Biogram autora

Beata Grochala - Uniwersytet Łódzki

Beata Grochala, dr hab., pracuje w Katedrze Lingwistyki Stosowanej i Kulturowej Uniwersytetu Łódzkiego. Zainteresowania badawcze: genologia lingwistyczna, pragmalingwistyka, glottodydaktyka polonistyczna. Autorka monografii: Komizm językowy w felietonach Antoniego Słonimskiego (2006); Telewizyjna transmisja sportowa w ujęciu genologii lingwistycznej (na materiale meczów piłki nożnej) (2016); współredaktorka m.in. tomów z cyklu Teksty i podteksty w nauczaniu języka polskiego jako obcego (2008, 2011), a także Teksty, podteksty i konteksty. O współczesnej polszczyźnie i jej kontaktach z innymi językami słowiańskimi (2014).

Bibliografia

Cockiewicz W., 1986: Figury stylistyczne w prasowych i telewizyjnych wypowiedziach o sporcie. „Rozprawy Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego” XXXII, s. 39–43.

Cockiewicz W., 1988: Komentarz transmisji sportowej w telewizji (charakterystyka składniowa). Studium z zakresu składni języka mówionego. Kraków.

Dayan D., Katz E., 2008: Wydarzenie medialne. Historia transmitowana na żywo. Sawisz A., tłum. Warszawa.

Kita M., 1979: Problem strukturowania tekstów radiowych i telewizyjnych sprawozdań sportowych. „Socjolingwistyka” II, s. 133–148.

Miodek J., 1974: Szablon metaforyki nagłówków w prasie sportowej. „Acta Universitatis Wratislaviensis, Prace Literackie” XVI, s. 91–102.

Ożdżyński G., 1994: Wartościowanie w mówionym tekście komentarza telewizyjnego na przykładzie transmisji sportowej. „Poradnik Językowy” nr 1–2, s. 24–36.

Ożdżyński G., 1996: Komentarz telewizyjny jako forma narracji (na przykładzie transmisji z meczu tenisowego). W: Kania S., red.: Wokół społecznego zróżnicowania języka. Szczecin, s. 109–123.

Ożdżyński J., 1970: Polskie współczesne słownictwo sportowe. Wrocław.

Ożdżyński J., 1979: Mówione warianty wypowiedzi w środowisku sportowym. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk.

Ożdżyński J., 1983: Różnice między reportażem prasowym, radiowym i telewizyjnym (na przykładzie dziennikarskich wypowiedzi sportowych). „Roczniki Naukowo-Dydaktyczne Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie” IV, z. 80, s. 97–124.

Taborek J., 2012: The Language of Sport: Some Remarks on the Language of Football. W: Lankiewicz H., Wąsikiewicz-Firlej E., red.: Informed Teaching – Premises of Modern Foreign Language Pedagogy. Piła, s. 237–253.

The Football and Language Bibliography Online [online: http://www.uibk.ac.at/msp/projekte/sprache_fussball/bibliography/bibliography20120807.pdf; data dostępu: 17.01.2017].

Tworek A., 2000: Język sportu – próba definicji (analiza języka polskiego i niemieckiego). W: Szpila G., red.: Język a komunikacja 1. Język trzeciego tysiąclecia. Kraków, s. 331–340.

Wojtak M., 2004: Gatunki prasowe. Lublin.

Wojtak M., 2010: Analiza gatunków prasowych. Lublin.

Pobrania

Opublikowane

2017-12-22

Jak cytować

Grochala, B. (2017). O języku sportu. Uwagi po lekturze książki <i>Język i sport</i> pod redakcją Anny Czapli i Mariusza Kopra (Lublin 2016, 237 s.). Forum Lingwistyczne, (4). Pobrano z https://trrest.vot.pl/ojsus/index.php/FL/article/view/6806