Łacina w późnośredniowiecznej Warszawie. Kilka uwag na temat książki Urszuli Zachary-Związek Łacina późnośredniowiecznych ksiąg ławniczych Starej Warszawy (Warszawa 2019, 111 s.)

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/FL.2021.08.03

Bibliografia

Bartoszewicz A., red., 2020: Księgi ławnicze Starej Warszawy z lat 1453–1535. Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego. Warszawa.

Nowak K., 2017: Ciemna, szpetna, zepsuta. Norma i anomalia w opisie łaciny średniowiecznej. „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego” LXXIII, s. 161–174.

Weyssenhoff-Brożkowa K., 1991: Wpływ polszczyzny na łacinę średniowieczną w Polsce. Polska Akademia Nauk – Instytut Języka Polskiego. Kraków.

Weyssenhoff-Brożkowa K., 1998: Studia nad łaciną średniowieczną w Polsce. Ośrodek Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej. Warszawa.

Wolanin H., 2012: Gramatyka opisowa klasycznej łaciny w ujęciu strukturalnym. Księgarnia Akademicka. Kraków.

Pobrania

Opublikowane

2021-03-15

Jak cytować

Halida, Łukasz. (2021). Łacina w późnośredniowiecznej Warszawie. Kilka uwag na temat książki Urszuli Zachary-Związek Łacina późnośredniowiecznych ksiąg ławniczych Starej Warszawy (Warszawa 2019, 111 s.). Forum Lingwistyczne, 8(8), 1–5. https://doi.org/10.31261/FL.2021.08.03