Adaptacja jako twórcza praktyka 
w polskim teatrze współczesnym. 
Krystian Lupa – Krzysztof Warlikowski – teatr krytyczny

Autor

  • Alina Sordyl dr, Instytut Nauk o Kulturze i Studiów Interdyscyplinarnych, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Polska.

Słowa kluczowe:

Polish theatre after 1989, critical theatre, adaptation practices, Krystian Lupa, Krzysztof Warlikowski

Abstrakt

Adaptation of different literary texts is one of the important practices in Polish contemporary theatre after 1989. Adaptations are being undertaken by the creators of the authorial theatres, directors of the repertory theatres and young artists who began their professional career in the theatre in the late nineties and after a year 2000. The article discusses three different types of adaptory practices. Krystian Lupa's adaptations are a kind of creative dialogue with literature that becomes a base for individual and evolving esthetics of his own theatre. Krzysztof Warlikowski struggles with the tradition and exceeds it. Directors representing critical theatre use classical dramatical and epic texts to build a dialectical discourse with Polish “ready­made world”.

Biogram autora

Alina Sordyl - dr, Instytut Nauk o Kulturze i Studiów Interdyscyplinarnych, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Polska.

Kulturoznawczyni, jest autorką książki Między historią, kreacją i mitem (2001), poświęconej polskiej dramaturgii historycznej z lat 1968 – 1989. Zajmuje się teatrem telewizji, opublikowała szereg artykułów na temat estetyki, konwencji i poetyki teatru telewizji oraz książeczkę Teatr telewizji – pomiędzy reprezentacją a symulacją teatru (2010). Obecnie jej zainteresowania naukowe skupiają się wokół teoretycznych zagadnień adaptacji teatralnej.

Bibliografia

Adamiecki­-Sitek A., 2003, W poszukiwaniu straconego ciała, „Notatnik Teatralny” nr 28–29.

Bloom H., 2002, Lęk przed wpływem: teoria poezji, tłum. Bielik­Robson A., Szuster M., Kraków.

Burzyńska A.R., 2010, „Myśmy wszystko zapomnieli”. Dialektyka narodowej pamięci i zbiorowej amnezji w teatrze Michała Zadary, w: Jarząbek D., Kościelniak M., Niziołek G., red., 20­lecie. Teatr polski po 1989, Kraków.

Gańczarczyk I., 2010, Czy istnieje jeszcze tabu we współczesnym polskim teatrze, w: Jarząbek D., Kościelniak M., Niziołek G., red., 20­lecie. Teatr polski po 1989, Kraków.

Globisz K., 2004, Uśmiech Buddy, rozm. przepr. Maciejewski Ł., „Notatnik Teatralny” nr 34.

Goodman N., 1997, Jak tworzymy świat, tłum. Szczubiałka M., Warszawa.

Gruszczyński P., 2003, Ojcobójcy. Młodsi zdolniejsi w teatrze polskim, Warszawa.

Gruszczyński P., 2005, Adaptacja, „Dialog” nr 6.

Gruszczyński P., 2010, Nie wymyśliłem seksu z delfinami, rozm. przepr. Dobrowolski P., „Notatnik Teatralny”, nr 58–59.

Janiszewski I., 2004, W stronę Zaratustry, „Notatnik Teatralny” nr 34.

Jarząbek D., Kościelniak M., Niziołek G., red., 2010, 20­lecie. Teatr polski po 1989, Kraków.

Kaleta Z.W., 2004, Otwarta przestrzeń, rozm. przepr. Burzyńska A.R., „Notatnik Teatralny” nr 34.

Krall H., Warlikowski K., 2009, „Rzecz, która nie lubi być zabijana”, rozm. przepr. Pawłowski R., „Duży Format”, dod. do „Gazety Wyborczej” z dn. 16.05.

Kubikowski T., 2006, Pustka i forma, w: Plata T., red., Strategie publiczne, strategie prywatne. Teatr polski 1990–2005, Izabelin.

Lakoff G, Johnson M., 1988, Metafory w naszym życiu, tłum. i wstęp Krzeszowski T.P., Warszawa.

Lehmann H.­T., 2004, Teatr postdramatyczny, tłum. Sajewska D., Sugiera M., Kraków.

Lupa K., 2004a, Człowiek nie jest finałem, rozm. przepr. Mieszkowski K, „Notatnik Teatralny” nr 34.

Lupa K., 2004b, Dziennik, „Notatnik Teatralny” nr 34.

Lupa K., Archimbaud M., 1999, Rozmowa, Kraków – Paryż.

Lupa K., Miśkiewicz P., Klata J., Zadara M., Rubin W., 2007, Intelektualiści czy artyści, rozm. przepr. Dzieciuchowicz I., Herbut A., Targoń J., „Didaskalia”, nr 78.

Majewski S., 2010, DNA spektaklu, rozm. przepr. Czapliński J, „Notatnik Teatralny” nr 58–59.

Markowski M.P., 2006, Antropologia, humanizm, interpretacja, w: Markowski M.P., Nycz R., red., Kulturowa teoria literatury. Główne pojęcia i problemy, Kraków.

Narożna P., 2010, Sampling, „Notatnik Teatralny” nr 58–59.

Pavis P., 1998, Słownik terminów teatralnych, tłum. i oprac. Świontek S., Wrocław­–Warszawa–Kraków.

Piwowarska D., 2010, Devising, „Notatnik Teatralny”, nr 58–59.

Plata T., red., 2006, Strategie publiczne, strategie prywatne. Teatr polski 1990–2005, Izabelin.

Puzyna K., 1971, Pisać na scenie, w: Puzyna K., Burzliwa pogoda, Warszawa.

Schechner R., 2006, Performatyka: Wstęp, tłum. Kubikowski T., Wrocław.

Stępniak G., 2010a, New Writing, „Notatnik Teatralny”, nr 58–59.

Stępniak G., 2010b, Recykling, „Notatnik Teatralny”, nr 58–59.

Sugiera M., 1999, W cieniu Brechta. Niemieckojęzyczny dramat powojenny 1945–1995, Kraków.

Sugiera M., 2000, No more heros / No more shakespearos, w: Müller H., Makbet. Hamlet Maszyna. Anatomia Tytusa, tłum. Buras J. St., Jeleń E., Muskała M., Kraków.

Sugiera M., 2007, Teksty dla współczesnego teatru. Dlaczego przepisujemy klasyków albo kto zastąpił dramatopisarza, „Didaskalia”, nr 82.

Turner V., 2005, Gry społeczne, pola i metafory. Symboliczne działanie w społeczeństwie, Kraków.

Węgrzyniak R., 2010, „Ale dramaturg, kim on jest?” Dramaturdzy i ich protoplaści w historii polskiego teatru, „Notatnik Teatralny”, nr 58–59.

Woźnicka J., 2010, Między przyswojeniem a odrzuceniem: teatr Krzysztofa Warlikowskiego. Teatr krytyczny, sztuka krytyczna, w: Jarząbek D., Kościelniak M., Niziołek G., red., 20­lecie. Teatr polski po 1989, Kraków.

Pobrania

Opublikowane

2020-12-16

Jak cytować

Sordyl, A. (2020). Adaptacja jako twórcza praktyka 
w polskim teatrze współczesnym. 
Krystian Lupa – Krzysztof Warlikowski – teatr krytyczny. Postscriptum Polonistyczne, 8(2), 43–60. Pobrano z https://trrest.vot.pl/ojsus/index.php/PPol/article/view/10701

Numer

Dział

Teatr i dramat polski po 1989 roku