Semantyczna i derywacyjna motywacja 
niepodstawowych nazw barwy zielonej 
w językach słowiańskich

Autor

  • Inna Bielyayeva wykładowczyni języka polskiego i czeskiego w Katedrze Języków Słowiańskich Narodowego Uniwersytetu Przykarpackiego im. W. Stefanyka w Iwano­-Frankowsku, Ukraina.

Abstrakt

brak

Biogram autora

Inna Bielyayeva - wykładowczyni języka polskiego i czeskiego w Katedrze Języków Słowiańskich Narodowego Uniwersytetu Przykarpackiego im. W. Stefanyka w Iwano­-Frankowsku, Ukraina.

Ukończyła polonistykę i bohemistykę na Wydziale Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Lwowskiego. Interesuje się problematyką nazw barw w językach słowiańskich. Pracę doktorską obroniła na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Brała udział w konferencjach międzynarodowych w Warszawie i Pradze. Jest autorką kilkunastu artykułów naukowych, opublikowanych w tomach zbiorowych (ukraińskich, polskich i czeskich) oraz pomocy dydaktycznych do języka czeskiego i do języka polskiego. Jest autorką monografii Niepodstawowe nazwy barw w języku polskim, czeskim, rosyjskim i ukraińskim (Warszawa 2005).

Bibliografia

Ampel-­Rudolf M., 1988, Cechy semantyczne i składniowe przymiotników koloru (Na przykładzie przymiotnika „zielony” i przymiotników określających jego odcienie), „Polonica”, XIII, 51—63.

Bachilina N., 1975, Istorija cwietooboznaczenij w russkom jazykie, Moskwa.

Brűggemann F.R., 1996, Die Farbeziechnungen in der tschechischen und slovakischen Schriftsprache der Gegenwart, Europäischer Verlag der Wissenschaften, Frankfurt am Mein.

Dokulil M., 1979, Teoria derywacji, przeł. z języka czeskiego A. Bluszcz i J. Stachowski, Wrocław.

Dziwak O., 1974, Leksika na oboznaczenije cwieta w sowriemiennom ukrainskom jazykie. Awtoriefierat kandidatskoj disiertacyi, Kijew.

Dżadd D., Wyszecki G., 1978, Cwiet w naukie i tiechnikie, Moskwa.

EP — Encyklopedia powszechna PWN, 1973, wyd. I, t. I­IV, Warszawa.

Hoàng thu Oanh, 1997, Nazwy barw w języku wietnamskim i polskim, w: Grzegorczykowa R., Zaron Z., red., Semantyczna struktura słownictwa i wypowiedzi, Warszawa.

Horobec’ W., 1977, Z istoriji nazw koloriw w ukrajins’kij mowi, „Kultura Słowa”, 12.

Koncová M., 1998, Z chromatickej terminológie v slovenskom a francúzskom jazyku, „Tlumočení a Překlad”, 42.

Mielicki J., 1997, Zarys wiadomości o barwie, Łódź.

Moskowicz W., 1969, Statistika i siemantika. Opyt statisticzeskogo analiza siemanticzeskogo pola, Moskwa.

Piwtorak H., 1969, Sim barw wesełky, „Mowoznawstwo”, 4.

Schabowska M., 1960, Pochodne przymiotniki barwy, „Język Polski”, XL.

Słuckaja M., Krisko O., 1972, O sistiemie naimienowanij cwietow, „Tiechniczeskaja Estetika”, 12.

SJPSz — Szymczak M., red., 1994, Słownik języka polskiego, t. 1—3, Warszawa.

Tokarski R., 1995a, Semantyka barw we współczesnej polszczyźnie, Lublin.

Tokarski R., 1995b, Tło kulturowe a znaczenia jednostek leksykalnych, w: Lewicki A.M., Tokarski R., red., Kreowanie świata w tekstach, Lublin, 39—58.

Wasilewicz A., 1981, Oboznaczenije cwieta w sowriemiennom russkom jazykie, Moskwa.

Wasilewicz A., 1987, Issledowanije leksiki w psicholingwisticzeskom ekspierimientie, Moskwa.

Wysoc’kyj A., 1998, Struktura ta skład łeksyko­semantycznoji hrupy prykmetnykiw na poznaczennia koloru w ukrajins’kij mowi, w: Systema i struktura schidnosłowjans’kych mow, Kyjiw, 53—60.

Wierzbicka A., 1997, Jazyk. Kultura. Poznanije, Moskwa.

Zaręba A., 1954, Nazwy barw w dialektach i historii języka polskiego, Wrocław.

Pobrania

Opublikowane

2021-01-04

Jak cytować

Bielyayeva, I. (2021). Semantyczna i derywacyjna motywacja 
niepodstawowych nazw barwy zielonej 
w językach słowiańskich. Postscriptum Polonistyczne, 3(1), 111–119. Pobrano z https://trrest.vot.pl/ojsus/index.php/PPol/article/view/11115

Numer

Dział

Język polski w badaniach ukraińskich językoznawców