Karolina i Dulębianka. Autorskie strategie biograficzne w Samotnicy. Dwóch życiach Marii Dulębianki Karoliny Dzimiry-Zarzyckiej*

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/PS_P.2024.33.15

Słowa kluczowe:

biografia, autor, Maria Dulębianka, strategia

Abstrakt

Głównym celem artykułu jest wyodrębnienie i opisanie strategii autorskich w Samotnicy. Dwóch życiach Marii Dulębianki Karoliny Dzimiry-Zarzyckiej. Biografia malarki i aktywistki społecznej, wpisująca się w coraz wyraźniejszy nurt odzyskiwania historii kobiet, stanowi także interesujący przykład kształtowania efektywnej strategii autorskiej. Odwołując się do teoretycznych ujęć biografii Jamesa L. Clifforda, Hermiony Lee, Michaela Bentona, Michaliny Krytowskiej, Lucyny Marzec, jak również do refleksji krytycznofeministycznej Ingi Iwasiów, Agnieszki Gajewskiej oraz historiograficznych uwag Joan Wallach Scott, w tekście przeanalizowano sposoby przejawiania się figury biografki. Autorka, umiejętnie łącząc informacje zaczerpnięte z różnych źródeł (dokumenty, rejestry, korespondencja, dzienniki, biografie, krytyczne omówienia twórczości artystycznej Dulębianki oraz wspomnienia o jej aktywności politycznej) oraz własne ustalenia, nie tylko konstruuje przekonującą opowieść o życiu wybranej bohaterki. Niejako usamodzielnia
ją, nie opisując np. jedynie w kontekście relacji z Marią Konopnicką czy jako jedną z polskich malarek w Paryżu przełomu XIX i XX wieku. Istotną kwestią jest również wskazanie, jak biografia Dulębianki staje się specyficzną autobiografią intelektualną Dzimiry-Zarzyckiej, będącej nie tylko narratorką, lecz także równoprawną bohaterką odtwarzanej przez siebie historii.

Biogram autora

Anna Pekaniec - Uniwersytet Jagielloński

ANNA PEKANIEC – dr hab., prof. UJ, Katedra Krytyki Współczesnej, Wydział Polonistyki, Uniwersytet Jagielloński, Kraków, Polska. Literaturoznawczyni, adiunktka z habilitacją, kierowniczka Pracowni Badań Biografii i Autobiografii, której zainteresowania naukowe skoncentrowane są woół autobiografii i epistolografii kobiet, historii literatury kobiet od XIX wieku do współczesności, feministycznej krytyki literackiej, narracyjnych teorii tożsamości. Najważniejsze publikacje: Czy w tej autobiografii jest kobieta? Kobieca literatura dokumentu osobistego od początku XIX wieku do wybuchu II wojny światowej (Kraków
2013), Autobiografki. Szkice o literaturze dokumentu osobistego kobiet (Kraków 2020), Uskoki i kontynuacje. Literatura kobiet w pierwszych dekadach XX wieku (Kraków 2023).

Bibliografia

Benton M., 2010, Biografia teraz i kiedyś, przeł. A. Pekaniec, „Dekada Literacka”, nr 4/5 (242/243), s. 10–25.

Bonowicz W., 2010, Radość, że nie wie się wszystkiego, „Dekada Literacka”, nr 4/5 (242/243), s. 48–52.

Burzyńska A., 2008, Idee narracyjności w humanistyce, w: Narracja. Teoria i praktyka, red. B. Janusz, K. Gdowska, B. de Barbaro, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, s. 21–36.

Całek A., 2013, Biografia naukowa: od koncepcji do narracji. Interdyscyplinarność, teorie, metody badawcze, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.

Clifford J.L., 1978, Od kamyków do mozaiki. Zagadnienia biografii literackiej, przeł. A. Mysłowska, Czytelnik, Warszawa.

Dzimira-Zarzycka K., 2022, Samotnica. Dwa życia Marii Dulębianki, Marginesy, Warszawa.

Gajewska A., 2010, Zwrot biograficzny krytyki feministycznej, w: 20 lat literatury polskiej 1989–2009. Idee, ideologie, metodologie, red. A. Galant, I. Iwasiów, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin, s. 97–109.

Iwasiów I., 2010, Kobieta w archiwum, w: Zapisywanie historii. Literaturoznawstwo i historiografia, red. W. Bolecki, J. Madejski, Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa, s. 206–216.

Iwasiów I., 2020, Odmrażanie. Literatura w potrzebie, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin.

Jaworska M., 1929, Maria Dulębianka, Lwowska Liga Kobiet, Lwów.

Krytowska M., 2010, Bio-(hagio)grafia Hanny Malewskiej, „Dekada Literacka”, nr 4/5 (242/243), s. 82–88.

Lee H., 2009, Biography: A Very Short Introduction, Oxford University Press, Oxford.

Lejeune P., 2001, Wariacje na temat pewnego paktu. O autobiografii, przeł. W. Grajewski, red. R. Lubas-Bartoszyńska, Universitas, Kraków.

Marzec L., 2019a, Archiwum w biografii. Biograf/ka w archiwum, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, nr 35 (55), s. 373–391.

Marzec L., 2019b, Biografia zza przyłbicy. Kazimiera Iłłakowiczówna według Joanny Kuciel-Frydryszak, „Teksty Drugie”, nr 1, s. 181–194.

Nasiłowska A., 2018, Przełom anty-antybiograficzny, „Nowa Dekada Krakowska”, nr 2/3 (26/37), s. 8–11.

Showalter E., 2020, Anarchia płci. Gender i kultura w czasach fin de siècle’u, red. nauk. tłumaczenia E. Kraskowska, E. Rajewska, Wydawnictwo Poznańskie Studia Polonistyczne, Poznań.

Sosnowska J., 2006, Maria Dulębianka przeciw samotności, w: Kobieta i rewolucja obyczajowa. Społeczno-kulturowe aspekty seksualności. Wiek XIX i XX, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Wydawnictwo DiG, Warszawa, s. 457–469.

Talik M., 2022, Wrocławianka napisała biografię Marii Dulębianki – partnerki Konopnickiej, wroclaw.pl, 26.06.2022, https://www.wroclaw.pl/extra/karolina-dzimira-zarzycka-biografia-maria-dulebianka [dostęp: 15.10.2022].

Wallach Scott J., 2006, Po historii, przeł. P. Ambroży, w: Pamięć, etyka i historia. Anglo-amerykańska teoria historiografii lat dziewięćdziesiątych (Antologia przekładów), red. E. Domańska, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, s. 207–234.

Zawiszewska A., 2017, „Ster” pod redakcją Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit. Lwów 1895–1897 (z bibliografią zawartości i antologią), Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin.

Pobrania

Opublikowane

2024-06-28

Jak cytować

Pekaniec, A. (2024). Karolina i Dulębianka. Autorskie strategie biograficzne w Samotnicy. Dwóch życiach Marii Dulębianki Karoliny Dzimiry-Zarzyckiej*. Postscriptum Polonistyczne, 33(1), 1–15. https://doi.org/10.31261/PS_P.2024.33.15