Prescriptum. Sym-fonie „prującej się materii”

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/PS_P.2023.32.22

Słowa kluczowe:

antropocen, inwolucja, metodologia aktywnej nadziei, humanistyka zaangażowana

Abstrakt

Artykuł stanowi refleksję nad koniecznością zmiany współczesnych opowieści, o co od dawna dopominają się naukowcy zajmujący się narracjami antropocenu. Autorka, odwołując się m.in. do prac Donny Haraway, Anny Tsing, Ewy Bińczyk, Ewy Domańskiej czy Małgorzaty Sugiery, wyraża przekonanie, że taka zmiana jest nie tylko potrzebna, ale i możliwa. Według śląskiej badaczki laboratorium nowego języka i opowieści alternatywnych wobec tradycyjnych narracji powinno być jednak wzbogacone praktykami nowych odczytań tych tekstów, które dziś zaliczane są już do rejestrów kanonicznych. Za kluczową dla lektury przełamującej marazm antropocenu autorka niniejszego opracowania uznaje metodologię krytycznej (Domańska) oraz aktywnej nadziei (Macy, Johnstone), pozwalającej nam w bliskości z Ziemią i w sojuszach z jej ekosystemami usytuować się na nowo.

Biogram autora

Małgorzata Wójcik-Dudek - Uniwersytet Śląski w Katowicach

MAŁGORZATA WÓJCIK-DUDEK –  dr hab., prof. UŚ, Instytut Literaturoznawstwa, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Katowice, Polska. Zainteresowania badawcze: literatura dla dzieci i młodzieży oraz dydaktyka literatury. Autorka książek: (Prze)Trwać w okolicach mitu. Funkcje mityzacji w poezji Tadeusza Nowaka (Katowice 2007), W(y)czytać Zagładę. Praktyki postpamięci w polskiej literaturze XXI wieku dla dzieci i młodzieży (Katowice 2016), Po lekcjach (Katowice 2021) oraz wielu artykułów naukowych; współredaktorka publikacji z zakresu literatury dla niedorosłych. Redaktor naczelna elektronicznego czasopisma „Paidia i Literatura” poświęconego literaturze adresowanej do dzieci i młodzieży.

Bibliografia

Literatura

Bińczyk E., 2018, Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Desilvey C., 2023, Ruderalne dziedzictwo, przeł. A. Ostolski, w: Krytyczne studia nad dziedzictwem. Pojęcia metody, teorie i perspektywy, red. M. Stobiecka, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 209−223.

Farrier D., 2021, Za milion lat od dzisiaj. O śladach, jakie zostawimy, przeł. A. Gomola, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.

Gander F., 2023, Podwojone życie, przeł. J. Fiedorczuk, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.

Haraway D., 2021, Nie uciekajmy przed kłopotami. Antropocen – kapitałocen – chthulucen, przeł. K. Hoffmann, W. Szwebs, w: Antropocen czy kapitałocen. Natura, historia i kryzys kapitalizmu, red. J.M. Moore, przeł. K. Hoffmann, P. Szaj, W. Szwebs, Wydawnictwo Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji, Poznań, s. 49−94.

Haraway D., 2023, Jestem listotą. Donna J. Haraway w rozmowie z Thyrzą Nichols Goodeve, przeł. A. Derra, Wydawnictwo Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji, Toruń.

Kapuściński R., 2006, Ten Inny, Znak, Kraków.

Lebda M., 2021, Z prowincji Anhui, w: M. Lebda, Mer de Glace, Warstwy, Wrocław, s. 19.

Macy J., Johnstone Ch., 2022, Aktywna nadzieja. Jak spojrzeć prawdzie w oczy i w kreatywny sposób sprostać katastrofie, w której uczestniczymy, przeł. A. Gierlińskie, J. Wis-Bielewicz, P. Reczulskie, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa.

Mazur A.,1998, Jeszcze o kamieniu w „Lalce” Bolesława Prusa, w: Jubileuszowe „żniwo u Prusa”. Materiały z międzynarodowej sesji prusowskiej w 1997 roku, red. Z. Przybyła, Księgarnia Akademicka, Częstochowa, s. 129−136.

Napiórkowski M., 2022, Naprawić przyszłość. Dlaczego potrzebujemy lepszych opowieści, żeby uratować świat, Wydawnictwo Literackie, Kraków.

Piechota D., 2018, Pozytywistów spotkania z naturą. Szkice ekokrytyczne, Wydawnictwo Naukowe Katedra, Gdańsk.

Pratt M.L., 2011, Imperialne spojrzenie. Pisarstwo podróżnicze a transkulturacja, przeł. E.E. Nowakowska, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.

Prus B., 1959, Lalka, t. 1–2, wstęp H. Markiewicz, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa.

Prus B., 1996, Pleśń świata, w: Opowiadania i nowele. Wybór, oprac. T. Żabski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.

Prus B., 2015, Emancypantki, t. 1−2, red. T. Sobieraj, w: B. Prus, Pisma wszystkie, red. B.K. Obsulewicz, Episteme – Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza, Warszawa–Lublin.

Rogowska-Stangret M., 2021, Być ze świata. Cztery eseje o etyce posthumanistycznej, wstęp M. Środa, il. M. Skrzeczewska, słowo/obraz terytoria, Gdańsk.

Sheldrake M., 2023, Strzępki życia. O tym, jak grzyby tworzą nasz świat, zmieniają nasz umysł i kształtują naszą przyszłość, przeł. U. Gardner, Wydawnictwo Insignis, Kraków.

Sterling C., 2023, Dziedzictwo jako krytyczna metoda antropocenu, przeł. A. Ostolski, w: Krytyczne studia nad dziedzictwem. Pojęcia metody, teorie i perspektywy, red. M. Stobiecka, Warszawa, s. 177−208.

Sugiera M., 2019, Natura instant. Spekulatywne rajskie ogrody, w: Niespodziewane alianse. Sztuki performatywne jutra, red. M. Borowski, M. Chaberski, M. Sugiera, Księgarnia Akademicka, Kraków, s. 358−389.

Sugiera M., 2023, Wprowadzenie, w: Hakowanie antropocenu. Nowe koncepcje wspólnot więcej-niż-ludzkich w ekologicznych fabulacjach spekulatywnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, s. 7−31.

Szczygieł M., 2022, Fakty muszą zatańczyć, Dowody na Istnienie, Warszawa.

Tsing A., 2018, Krnąbrne krawędzie: grzyby jako gatunki towarzyszące, przeł. M. Rogowska-Stangret, w: Feministyczne nowe materializmy: usytuowane kartografie, red. O. Cielemęcka, M. Rogowska-Stangret, przeł. O. Cielemęcka, A. Łagodzka, M. Rogowska-Stangret, K. Rychter, E-naukowiec, Lublin, s. 71−87.

Weisman A., 2008, Świat bez nas, przeł. J. Mrzigod, Centrum Kształcenia Akademickiego, Gliwice.

Netografia

Domańska E., Sztuka prefiguratywna jako realistyczna utopia – wykład, https://www.youtube.com/watch?v=hZJ6GAAfOS8 [dostęp: 1.10.1023].

Pobrania

Opublikowane

2024-02-09

Jak cytować

Wójcik-Dudek, M. (2024). Prescriptum. Sym-fonie „prującej się materii”. Postscriptum Polonistyczne, 32(2), 1–29. https://doi.org/10.31261/PS_P.2023.32.22