Walizka Margolina (ekologia Kargopola we wspomnieniach byłych więźniów)

Аннотация

WALIZKA MARGOLINA(EKOLOGIA KARGOPOLA WE WSPOMNIENIACH BYŁYCH WIĘŹNIÓW)

Streszczenie

Podstawowym źródłem tego opracowania są wspomnienia więźnów Kargopolłagu. Obiektem badania stało się masowe ignorowanie (możliwe też, że podświadome wyparcie) opisów przyrody w większości tych wspomnień. Autor stawia pytanie, czym spowodowane było to zjawisko i dochodzi do pewnych wniosków: w odbiorze świata przez więźniów przyroda stawała się wrogiem, nieupersonikowanym źródłem strachu i możliwej agresji, której należało uniknąć. Postrzeganie świata przez więźniów zawężało się do „widzenia tunelowego”, które pojawia się w wolnym świecie w przypadku ostrych rozstrojów psychicznych. Ze zjawiskami tymi skontrastowane są te rzadkie przypadki, kiedy niektórzy autorzy wspomnień dostrzegali jednak przyrodę Kargopola. Zdarza się to wówczas, gdy w potencjalnym wrogu uwięzieni dostrzegali źródło pewnych korzyści, na przykład sposób na zaspokojenie głodu. Jednak w większości omawianych wspomnień przyroda Kargolopa przez wiele lat otaczająca uwięzionych stała się „utraconym obiektem historii”.

MARGOLIN’S SUITCASE.THE ECOLOGICAL SITUATION OF KARGOPOL AREA IN FORMER PRISONERS’ MEMOIRS

Summary

The main source of this work — memoirs of Kargopollag’s prisoners. The object of examination is a phenomenon of ignoring (perhaps deliberately) to depictof nature when describing one’s experience in a camp. The author looks for an explanation of the phenomenon and makes some cautious conclusions. In the worldview of a prisoner nature was an enemy, unpersonified source of fear and possible aggression, a source that must be avoided. Prisoner’s perception of the world thereby narrowed down, what has resulted in the so-called “tunnel vision” — an effect common among the freed prisoners with acute psychiatric disorders. Some rare cases are discordant with this general tendency and there are memoirs, where authors describe Kargopol’s nature. This happens when in the potential enemy the prisoner saw some use, for example, a possibility to satisfy hunger. But in most of the memoirs Kargopol’s nature, that surrounded prisoners for many years, has become “the lost object of history”.