„A to tak prędko kaleczeję, jako źrebiec po starym ojcu…”. Późne tacierzyństwo Jana Zamoyskiego i jego relacje z synem Tomaszem

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/WSN.2023.23.07

Słowa kluczowe:

Tomasz Zamoyski, Jan Zamoyski, Barbara z Tarnowskich Zamoyska, tacierzyństwo, dzieciństwo

Abstrakt

Tomasz Zamoyski, upragniony dziedzic nazwiska i rodowej fortuny, urodził się, gdy kanclerz i hetman wielki koronny Jan Zamoyski przekroczył 52. rok życia. O ile matka Tomasza, Barbara z Tarnowskich, otoczyła go bezgraniczną miłością, o tyle ojciec, który niewątpliwie cieszył się z narodzin syna, nie poświęcił się tacierzyństwu, wyżej stawiając sprawy państwowe. Zatroszczył się jednak o wszechstronną edukację potomka, zadbał o odpowiednie koneksje towarzyskie, a zostawiając olbrzymi majątek, zapewnił mu jak najlepszy start w życiu. Trudno jednak doszukać się w ich relacji bliższych więzi łączących ojca z synem.

Bibliografia

Archiwum Jana Zamoyskiego kanclerza i hetmana wielkiego koronnego, t. 4: 1585—1588, wyd. K. Lepszy, Kraków 1948.

Grzybowski S., Jan Zamoyski, Warszawa 1994.

Horn I., Andrzej Batory, Warszawa 2010.

Kobierzycki S., Historia Władysława, królewicza polskiego i szwedzkiego, wyd. J. Byliński, W. Kaczorowski, tłum. M. Krajewski, Wrocław 2005.

Kowalczyk J., W kręgu kultury dworu Jana Zamoyskiego, Lublin 1980.

Kupczewska M., Matka i syn — wpływ Barbary Zamoyskiej na proces wychowania i wykształcenia Tomasza Zamoyskiego w świetle korespondencji z lat 1605—1610, „Białostockie Teki Historyczne” 2011, t. 9, s. 41—54.

Kupczewska M., Kapitał kanclerza i hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego na drodze kariery

politycznej syna Tomasza, w: Śmierć w dziejach człowieka. Nowożytność. Mare integrans. Studia nad dziejami wybrzeży Morza Bałtyckiego, red. M. Franz, K. Kościelniak, Z. Pilarczyk, Toruń 2016, s. 44—70.

Kupczewska M., Od Jana Sariusza Zamoyskiego do Jana „Sobiepana” Zamoyskiego. Analiza karier magnackich trzech pierwszych ordynatów zamojskich, w: Małe miasta. Dom polski w refleksji badawczej, red. M. Zemło, Białystok—Dynów—Supraśl 2021, s. 233—258.

Łempicki S., Jan Zamoyski: protektor medycyny i medyków (karta z dziejów mecenatu humanistycznego w Polsce), Lwów 1921.

Łempicki S., Działalność Jana Zamoyskiego na polu szkolnictwa 1573—1605, Kraków 1922.

Łempicki S., Szymon Szymonowicz i jego czasy. Rozprawy i studja, Zamość 1929.

Łempicki S., Mecenat wielkiego kanclerza. Studia o Janie Zamoyskim, wyd. S. Grzybowski, Warszawa 1980.

Pokora J., Disce, puer! Dziecięcy portret Tomasza Zamoyskiego z początku XVII wieku, w: idem, Psy, błazny, dzieci, królowie… Studia nad sztuką XV—XVIII wieku, Warszawa 2006, s. 53—61.

Scriptores Rerum Polonicarum, t. 8: Archiwum Domu Radziwiłłów, wyd. A. Sokołowski, Kraków 1885.

Skrzypietz A., Służba wojskowa królewiczów polskich w XVII w., w: Między obowiązkami, przywilejami a prawem Rzeczypospolitej XVI—XVIII wieku. Społeczeństwo w obronie państwa polsko-litewskiego, red. A. Kalinowska, A. Perłakowski, D. Rolnik, F. Wolański, Warszawa 2018, s. 357—376.

Tarnawski A., Działalność gospodarcza Jana Zamoyskiego, kanclerza i hetmana wielkiego koronnego (1572—1605), Lwów 1935.

Tazbir J., Legenda Jana Zamoyskiego, w: Czterysta lat Zamościa, red. J. Kowalczyk, Wrocław 1983, s. 27—45.

Pobrania

Opublikowane

2023-12-28

Jak cytować

Tyszka, P. (2023). „A to tak prędko kaleczeję, jako źrebiec po starym ojcu…”. Późne tacierzyństwo Jana Zamoyskiego i jego relacje z synem Tomaszem. Wieki Stare I Nowe, 18(23), 1–14. https://doi.org/10.31261/WSN.2023.23.07