Szarańcza z Apokalipsy św. Jana – owad zwykły czy niezwykły? Eksperyment filologiczny: od natury do nanotechnologii
DOI:
https://doi.org/10.31261/ZOOPHILOLOGICA.2023.11.07Słowa kluczowe:
Apokalipsa św. Jana, szarańcza, interwencja kosmitów, nanotechnologiaAbstrakt
Zdaniem autora szarańcza, o której mówi się w Apokalipsie św. Jana, żadną miarą nie reprezentuje zwykłych owadów zaliczanych w systematyce do rodziny prostoskrzydłych (Acrididae) i znanych np. z Księgi Wyjścia z opisu plag egipskich. O ile szarańcza ze Starego Testamentu zachowywała się w sposób niszczycielski w całkowitej zgodzie ze swą biologiczną naturą, o tyle „szarańcza” w wizji św. Jana przypomina inteligentne mikroroboty skonstruowane przez dysponentów zaawansowanej technologii, najprawdopodobniej przez samych kosmitów. Autor twierdzi ponadto, że św. Jan na skutek obiektywnych ograniczeń podyktowanych szczątkową wiedzą o zaawansowanych technologiach kosmicznych nie miał innego wyjścia niż wyrażać swe myśli w prostych kategoriach zrozumiałych przede wszystkim dla niego samego. Stąd porównanie nanotechnologicznych „owadów” do znanej apostołowi pospolitej szarańczy oraz skorpionów — zwierząt z obszaru, jaki zamieszkiwał, i których zwyczaje biologiczne na pewno dobrze znał.
Bibliografia
Andryszczak, Piotr. Szarańcza. Apologetyka. W obronie wiary. https://piotrandryszczak.pl/tak_wy.html (dostęp: 29.11.2021).
Apokalipsa Św. Jana – Z objaśnieniami (cz. 9). NiewolnikMaryi.com. 2.05.2020. https://niewolnikmaryi.com/2020/05/02/apokalipsa-cz-9/ (dostęp: 29.11.2021).
Bazyluk, Władysław, i Anna Liana. Prostoskrzydłe – Orthoptera. Katalog Fauny Polski. Cz. 17, z. 2. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2000.
Biblia Ekumeniczna, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu z księgami deuterokanonicznymi. Przekład ekumeniczny z języków oryginalnych, red. Jerzy Betlejko. Warszawa: Towarzystwo Biblijne w Polsce, 2018.
Biblia Łacińsko-Polska, czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego X. Jakóba Wujka T.J. z komentarzem Menochiusza T.J. przełożonym na język polski. Wydanie X. S. Kozłowskiego Arcybiskupa i Metropolity Mohylowskiego. We czterech tomach in 8-vo maj. (fracta pagina). Wydanie trzecie. Tom IV. Obejmujący Księgi Nowego Testamentu, jako to: Cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie, czternaście listów św. Pawła, list św. Jakóba, dwa listy św. Piotra, trzy listy św. Jana, list św. Judy i Objawienie św. Jana. Wilno: Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego, 1898. Pobrano z: http://www.ultramontes.pl/biblia_lacinsko_polska.htm (dostęp: 30.11.2021).
Biblia-Online.pl. http://biblia-online.pl/Biblia/Septuaginta/2-Ksiega-Mojzeszowa/10/19 (dostęp: 1.12.2021).
Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny z języka hebrajskiego, aramejskiego i greckiego z przypisami Piotr Zaremba. Poznań: Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2020.
Biblia Tysiąclecia. Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych, oprac. Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy benedyktynów tynieckich, red. o. Augustyn Jankowski OSB. Poznań– Warszawa: Wydawnictwo Pallottinum, 1990.
Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN. Edycja 2.0. Wrocław–Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008.
Brune, François. Chronowizor – urządzenie do badania przeszłości. Śledztwo w sprawie niezwykłego wynalazku księdza Ernettiego. Przeł. Ewa Wolańska. Z Innych Światów. Czarnów: Wydawnictwo Medium, 2009.
Chmielowski, Benedykt. Nowe Ateny. T. 1. Lwów: Drukarnia Pawła Józefa Golczewskiego, 1745.
Connor, Steven. Mucha. Historia, antropologia, kultura. Przeł. Barbara Stanek. Kraków: Universitas, 2008.
Dudek, Zenon W. „Jung archaiczny i nowoczesny mit”. Teologia Polityczna. 20.07.2020. https://teologiapolityczna.pl/zenon-w-dudek-jung-archaiczny-i-nowoczesny-mit-1 (dostęp: 6.12.2021).
„Erich von Däniken”. Wikipedia. https://pl.wikipedia.org/wiki/Erich_von_Däniken (dostęp: 30.11.2021).
Fauna Polski. Charakterystyka i wykaz gatunków, red. Wiesław Bogdanowicz et al. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007.
Gil, Janusz, i Jarosław Kijak. UFO, Däniken i zdrowy rozsądek. Warszawa: Wiedza i Życie, 1996.
Harvey, Lisa. „What do drones and one of Alfred Hitchcock’s best-ever movies have in common?”. MathWorks. 26.05.2016. https://blogs.mathworks.com/headlines/2016/05/26/what-do-drones-and-one-of-alfred-hitchcocks-best-ever-movies-have-in-common/ (dostęp: 6.12.2021).
Jung, Carl Gustav. Nowoczesny mit. O rzeczach widywanych na niebie. Przeł. i przedmowa Jerzy Prokopiuk. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1982.
Kawa, Marek. Ten, który toczy nasze dusze i ciała… Robak i robactwo w kulturze i literaturze. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2011.
Krassa, Peter. Father Ernetti’s chronovisor: The creation and disappearance of the world’s first time machine. Boca Raton: New Paradigm Books, 2000.
Kryściak, Jan. Däniken, kosmici i Atlantydzi. Katowice: Wydawnictwo Videograf II, 1997.
Księga Rodzaju. Księga Wyjścia. Przeł. i oprac. Marek Piela. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2021.
Maciołek, Marcin. Kształtowanie się nazw owadów w języku polskim. Praca doktorska. Katowice: Uniwersytet Śląski, 2012.
Michera, Wojciech. AntyDäniken. Warszawa: Wydawnictwo Latawiec, 1994.
Miś, Hanna, i Andrzej Miś. Okultyzm, magia i wróżby. Warszawa: Książka i Wiedza, 1982.
Mrowiec, Magdalena. Robactwo. Żywioł owadzi w polskim przekazie ludowym i jego współczesne artykulacje. Praca doktorska. Katowice: Uniwersytet Śląski, 2018. Pobrano z: https://rebus.us.edu.pl/bitstream/20.500.12128/8514/1/Mrowiec_Robactwo_zywiol_owadzi_w_polskim_przekazie_ludowym.pdf (dostęp: 6.12.2021).
„Niedźwiedź, miedźwiedź”. W Słownik pojęciowy języka staropolskiego, red. Bożena Sieradzka-Basiur et al. https://spjs.ijp.pan.pl/haslo/index/7155/16989 (dostęp: 3.12.2021).
Nikitina, Ekaterina. „Naturalna technika: swarming i komunikacja międzygatunkowa”. Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies, nr 1 (2015): 149–163.
Nowy komentarz biblijny. Nowy Testament. Apokalipsa świętego Jana. Objawienie, a nie tajemnica. Wstęp, przeł., komentarz Michał Wojciechowski. T. 20. Częstochowa: Edycja Świętego Pawła, 2012.
Ojcewicz, Grzegorz. „Kosmologiczna luka w modlitwie Pater noster według Ewangelii św. Łukasza – przyczynek wcale nie futurologiczny”. Heteroglossia, nr 11 (2021): 9–26. http://heteroglossia.byd.pl/id,178/heteroglossia-2021 (dostęp: 16.06.2022).
„Paleoastronautyka”. Wikipedia. https://pl.wikipedia.org/wiki/Paleoastronautyka (dostęp: 14.06.2022).
Parikka, Jussi. Owady i media. Przeł. Mateusz Borowski i Małgorzata Sugiera. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2017.
„Plaga szarańczy w latach 2019–2020”. Wikipedia. https://pl.wikipedia.org/wiki/Plaga_szarańczy_w_latach_2019–2020 (dostęp: 30.11.2021).
Sandner, Henryk. Owady. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1990.
Sitnicki, Ignacy. Metafilozofia kosmizmu i transhumanizmu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2018.
„Szarańcza”. Wikipedia. https://pl.wikipedia.org/wiki/Szarańcza (dostęp: 18.06.2022).
Tesla, Nikola. „Talking with the Planets”. Collier’s Weekly, vol. 26, no. 19 (9.02.1901): 4–5.
Walczak, Maciej. „Czy owad to zwierzę?”. Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies, nr 1 (2015): 271–277.
Willma, Adam. „Dr Piotr Zaremba: – Kto wie, czy nie odbierzemy powrotu Chrystusa jako spotkania z pozaziemską cywilizacją”. Gazeta Pomorska. 9.01.2022. https://pomorska.pl/dr-piotr-zaremba-kto-wie-czy-nie-odbierzemy-powrotu-chrystusa-jako-spotkania-z-pozaziemska-cywilizacja/ar/c1-15984817 (dostęp: 16.06.2022).
Zając, Roman. „Szarańcza”. W Słownik apokalipsy. Stacja7.pl. 15.03.2017. https://stacja7.pl/slownik-apokalipsy/szarancza/ (dostęp: 29.11.2021).
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.
1. Licencja
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.
2. Oświadczenie Autora
Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.
Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.
UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).
3. Prawa użytkownika
Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.
4. Współautorstwo
Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.
Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).
