Jacques Tati albo nowoczesna komedia

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/FLPI.2024.07.07

Słowa kluczowe:

cyrk, gag, humor, komedia, popęd, śmiech

Abstrakt

Tekst próbą interpretacji filmów Jacquesa Tati. Głównym przedmiotem analizy eseju jest pojęcie „humoru” oraz „komiczności”. Autor zastanawia się nad źródłami komedii, jej mechanizmami oraz jej granicami. Porównując technikę gry aktorskiej – Charlie Chaplina, Bustera Keatona, Petera Sellersa i Jacques Tati, autor zmierza do zrozumienia złożonej relacji między komedią i tragedią oraz cechy charakterystyczne tego, co nazywa „nowoczesną komedią”, w której samo pojęcie „nowoczesności” zostaje zironizowane i ośmieszone.

Bibliografia

Bibliografia

Agamben Giorgio (2007): Infancy and History: The Destruction of Experience. Transl.L. Heron. Verso, London.

Augé Marc (2010): Nie-miejsca. Wprowadzenie do antropologii hipernowoczesności.Tłum. R. Chymkowski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Bergson Henri (1977): Śmiech. Esej o komizmie. Tłum. S. Cichowicz. PAX, Kraków.

Bergson Henri (2004): Wykład o wychowaniu. Tłum. P. Kostyło. Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa.

Chaplin Charles (1993): Moja autobiografia. Tłum. B. Zieliński. Thaurus, Warszawa.

Chion Michel (2012): Audio-wizja. Dźwięk i obraz w kinie. Tłum. K. Szydłowski, Wydawnictwo: Ha!art, Kraków.

Deleuze Gilles (2008a): Kino. T. 1: Obraz-ruch. Tłum. J. Margański, Wydawnictwo Słowo/obraz terytoria, Gdańsk.

Deleuze Gilles (2008b): Kino. T. 2: Obraz-czas. Tłum. J. Margański, Wydawnictwo Słowo/obraz terytoria, Gdańsk.

Freud Sigmund (1997): Dowcip i jego stosunek do nieświadomości. Tłum. R. Reszke. W: S. Freud: Pisma psychologiczne. Tłum. R. Reszke. KR, Warszawa, s. 5–213.

Kraus Karl (1977): No Compromise: Selected Writings of Karl Kraus. Ed. F. Ungar. Ungar, New York.

Nabokov Vladimir (2015): Wykłady o Don Kichocie. Tłum. J. Kozak. Wydawnictwo Aletheia, Warszawa.

Nancy Jean-Luc (2002): Dziki śmiech w gardzieli śmierci. Tłum. T. Załuski. „Kresy”, nr 49, s. 19–30.

Perec Georges (2012): Przybliżenia czego?. Tłum. M. Ławniczak. W: G. Perec: Urodziłem się. Eseje. Red. J. Olczyk. Wydawnictwo Lokator, Kraków, s. 107–108.

Sacks Oliver (1996): Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem. Tłum. B. Lindenberg. Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

Theweleit Klaus (2016): Śmiech morderców: Breivik i inni: psychogram przyjemności zabijania. Tłum. P. Stronciwilk. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Toffler Alvin (1997): Trzecia fala. Tłum. E. Woydyłło. PIW, Warszawa.

Turvey Malcolm (2019): Jacques Tati and Comedic Modernism. Columbia University Press, New York.

Virilio Paul(2007):Wypadek pierworodny. Tłum. K. Szerzyńska-Maćkowiak, Wydawnictwo Sic!, Warszawa.

Virilio Paul (2008): Prędkość i polityka. Tłum. P. Królak. Wydawnictwo Sic!, Warszawa.

Žižek Slavoj (2014): Absolute Recoil: Towards a New Foundation of Dialectical Materialism. Verso, London.

Zupančič Alenka (2008): The Odd One In: On Comedy. The MIT Press, Cambridge, Massachusetts, London.

Filmografia

Brzdąc (The Kid). Reżyseria i scenariusz: Charles Chaplin. Zdjęcia: Roland Totheroh, Jack Wilson. Scenografia: Charles D. Hall. Charles Chaplin Productions. Stany Zjednoczone 1921.

Dzień świąteczny (Jour de fête). Reżyseria: Jacques Tati. Scenariusz: Henri Marquet, René Wheeler, Jacques Tati. André Paulvé, Fred Orain, Francja 1949.

Dzisiejsze czasy (Modern Times). Reżyseria i scenariusz: Charlie Chaplin. Zdjęcia: Ira H. Morgan, Roland Totheroh. Scenografia: Charles D. Hall, J. Russel Spencer. Charles Chaplin Productions, Stany Zjednoczone 1936.

Marynarz słodkich wód (Steamboat Bill, Jr.). Reżyseria: Buster Keaton, Charles Reisner. Scenariusz: Carl Harbaugh. Zdjęcia: Bert Haines, Devereaux Jennings, Scenografia: Fred Gabourie. Buster Keaton Productions, Stany Zjednoczone 1928.

Mój wujaszek (Mon oncle). Reżyseria: Jacques Tati. Scenariusz: Jean L’Hôte, Jacques Lagrange, Jacques Tati. Zdjęcia: Jean Bourgoin. Jacques Tati, [Fred Orain], Francja–Włochy 1958.

Sportowiec z miłości (College). Reżyseria: Buster Keaton, James W. Horne. Scenariusz: Brayan Foy, Carl Harbaugh. Zdjęcia: Bert Haines, Dex Jennings. Scenografia: Fred Gabourie. Joseph M. Scheck Productions, Stany Zjednoczone 1927.

Wakacje Pana Hulot (Les Vacances de Monsieur Hulot). Reżyseria: Jacques Tati. Scenariusz: Pierre Aubert, Jacques Lagrange, Jacques Tati. Zdjęcia: Jacques Mercanton, Jean Mousselle. Scenografia: Henri Schmitt, Fred Orain, Francja 1953.

Pobrania

Opublikowane

2024-04-05

Jak cytować

Wróbel, S. (2024). Jacques Tati albo nowoczesna komedia. Fabrica Litterarum Polono-Italica, (1(7), 1–24. https://doi.org/10.31261/FLPI.2024.07.07

Numer

Dział

Artykuły i rozprawy