Językowy obraz radości w "Pieśni słonecznej" św. Franciszka z Asyżu

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/FLPI.2024.07.03

Słowa kluczowe:

radość, Pieśń słoneczna, św. Franciszek z Asyżu

Abstrakt

W artykule autor podejmuje próbę rekonstrukcji językowego obrazu radości występującego w Pieśni słonecznej św. Franciszka z Asyżu. Podczas rekonstrukcji szczególną trudność sprawił fakt, że słowo „radość” nie występowało w badanym dziele wprost, zatem treści do niego nawiązujące i z nim związane można było badać jedynie pośrednio. Konieczność umieszczenia „kantyczki” w szerszym kontekście sprawiła, że nieuniknione było zarysowanie epoki i uwzględnienie pewnych elementów biograficznych, a złożoność analizy wymagała, oprócz literackich, zastosowania aspektów językowo-historycznych, tekstologicznych, przekładowych i teologicznych. Analiza dzieła polegała na uwzględnieniu oryginalnej włoskiej wersji tekstu i jej tłumaczenia na język angielski, eksploracji psychologicznych i teologicznych głębszych warstw obrazów poetyckich, którymi posługiwał się św. Franciszek, oraz ukazaniu związanych z nimi treści mitologicznych. W trakcie dociekań autor niniejszego artykułu doszedł do wniosku, że pierwotne źródło radości, jakie przepełnia św. Franciszka, gdy śpiewa w swojej pieśni o stworzeniach, nie jest w istocie z tego świata, ale jest transcendentne.

Bibliografia

Appleton George (ed.) (1985): The Oxford Book of Prayer. Oxford University Press, Oxford.

Banniard Michel (1992): Viva voce: Communication écrite et communication orale du IVe au IXe siècle en occident latin. Institut des études augustiniennes, Paris.

Banniard Michel (2008): Du latin aux langues romanes. Armand Colin, Paris.

Balázs Géza (2007): Szövegantropológia. Szövegek többirányú megközelítése. Berzsenyi Dániel Főiskola, Szombathely, Inter Kultúra-, Nyelv- és Médiakutató Központ, Budapest.

Barsi Balázs (2005): A Naphimnusz elemzése. (Tanulmányrészlet). In: Napút 2005 júliusaugusztus, VII. évf. 6. sz. 38–54.

Bausch Karl-Richard (1980): Sprachmittlung: Übersetzen und Dolmetschen. In: Lexikon der germanistischen Linguistik, Hrsg. H.P. Althaus, H. Henne, H.E. Wiegand. Bd. 4. Niemeyer, Tübingen, pp. 797–801.

Bonaventura da Bagnoregio (2006): Vita di san Francesco d’Assisi. Legenda major di san Bonaventura. Trad. P. Ettore. Porziuncola, Assisi.

Bonaventure (1993): The Journey of the Mind into God. (Itinerarium mentis in Deum). Hackett Publishing Company, Indianapolis.

Brown Penelope, Levinson Stephen C. (1987): Politeness. Some universals in language usage. Cambridge University Press, Cambridge.

Chesterton Gilbert K. (1987): St. Francis of Assisi. Image Books. Penguin Random House, New York.

Dalarun Jacques (ed.) (2016): The Rediscovered Life of St. Francis of Assisi (Thomas of Celano). Franciscan Institute Publications, New York.

Davies Norman (1997): Europe. A History. Pimlico, London.

Doyle Eric (1981): St. Francis and the Song of Brotherhood and Sisterhood. Seabury Press, New York.

Fónagy Iván (1990): Gondolatalakzatok, szövegszerkezet, gondolkodási formák. Linguistica. Series C, Relationes 3. MTA Nyelvtudományi Intézete, Budapest.

Fortini Arnaldo (1992): Francis of Assisi. Crossroad Publishing, New York.

Frenyó Zoltán (2016): A filozófia tankönyve. Szent István Társulat, Budapest.

Habig Marion A. (1983): The Legend of the Three Companions and the Legend of Perugia. In: St. Francis of Assisi: Writings and Early Biographies. English Omnibus of Sources for the Life of St. Francis. Ed. M.A. Habig. Franciscan Herald Press, Chicago.

Hamvas Béla (1995): Scientia sacra I–III. Medio Kiadó, Szentendre.

Hardick Lothar, Grau Engelbert (1984): Die Schriften des heiligen Franziskus von Assisi. Dietrich Coelde Verlag, Werl.

Jólesz Károly (1987): Zsidó hitéleti kislexikon. Korona GT, Budapest.

Jørgensen Johannes (1912): St. Francis of Assisi: A Biography. Longmans, London.

Jung Carl G. (2012): Der Mensch und seine Symbole. Patmos, Düsseldorf.

Kaiser Georg A. (2014): Romanische Sprachgeschichte. Wilhelm Fink Verlag, Paderborn.

Kelly-Gangi Carol (ed.) (2010): Saint Francis of Assisi His Essential Wisdom. Fall River Press.

Koller Werner (1987): Einführung in die Übersetzungswissenschaft. Quelle & Meyer, Heidelberg.

Leclerc Eloi P. (2007): Sagesse d’un pauvre. Desclée De Brouwer, Paris.

Le Goff Jacques (2006): Franz von Assisi. Übersetzung J. Grube. Klett-Cotta Verlag, Stuttgart.

Leech Geoffrey (1983): Principles of pragmatics. Longman Group Ltd., London–New York.

Paolazzi Carlo (2010): Il Cantico di frate sole. Edizioni Porzincuola, Assisi.

Pál József (2001): Assisi Szent Ferenc Istendicsérete: fordítás és értelmezés. In: Tiszatáj 2001. december, pp. 68–76.

Pál József, Újvári Edit (2001): Szimbólumtár. Balassi Kiadó, Budapest.

Ratzinger Joseph (2005): Wiara w trójosobowego Boga a pokój na świecie. In: Europa. Jej podwaliny dzisiaj i jutro. Tłum. S. Czerwik. Wydawnictwo Jedność, Kielce, pp. 101–107.

Redl Károly (ed.) (1988): Bonaventura, Szemelvények. In: Az égi és a földi szépről – Források a későantik és a középkori esztétika történetéhez. Gondolat Könyvkiadó, Budapest, pp. 363–373.

Steiner Ágota (1990): Assisi Szent Ferenc perugiai legendája (Legenda Perugina). Helikon, Budapest.

Szigethy Gábor (ed.) (2003): Csontváry Kosztka Tivadar: Önéletrajz. Neumann Kht., Budapest.

Opublikowane

2024-04-23

Jak cytować

Pátrovics, P. (2024). Językowy obraz radości w "Pieśni słonecznej" św. Franciszka z Asyżu. Fabrica Litterarum Polono-Italica, (1(7), 1–31. https://doi.org/10.31261/FLPI.2024.07.03

Numer

Dział

Artykuły i rozprawy