Saturn i Eros. Radość jako forma samowiedzy

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/FLPI.2024.08.01

Słowa kluczowe:

radość, wiedza melancholijna, wiedza radosna, urzeczowienie, teoria krytyczna, baśń

Abstrakt

Tekst jest próbą pokazania radości w nowoczesnej dialektyce wiedzy i urzeczowienia. Obie składowe tej dialektyki prowadzą w głąb teraźniejszych problemów z legitymizacją nauki. Wiedza melancholijna, uosabiana przez takie postaci jak Walter Benjamin czy Theodor W. Adorno stanowi rozwinięcie tego prymarnego napięcia w instrumentalizacji radości jako autarkicznego afektu (z jednej strony) oraz nominalistycznej utopii oraz fetyszyzmu bezpośredniości (z drugiej). W artykule „wiedzy melancholijnej” towarzyszą dwa inne rodzaje radości: Kantowska etyka serca, oraz Nietzscheańska „wiedza radosna”, obie pozornie fenomenologiczne docierają na skraj radości jako warunku możliwości lub niemożliwości życia i poznania. W ten sposób można zrozumieć napięcie, które prawdziwie radykalizuje nowoczesność radosną – rozpiętą między Saturnem i Erosem, między teoriopoznawczą krytyką a baśnią.  

Bibliografia

Adorno Theodor W. (1995): Teoria estetyczna. Przeł. K. Krzemieniowa. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Adorno Theodor W. (1999): Minima moralia. Refleksje z poharatanego życia. Przeł. M. Łukasiewicz. Wydawnictwo Literackie, Kraków.

Barthes Roland (1980): Le chambre claire. Notes sur la photographie. Gallimard-Seuil, Paris.

Benjamin Walter (2013): Źródło dramatu żałobnego w Niemczech. Przeł. A. Kopacki. Sic!, Warszawa.

Blanchot Maurice (1969): L’Entretien infini. Gallimard, Paris.

Deleuze Gilles (1997): Różnica i powtórzenie. Przeł. B. Banasiak, K. Matuszewski. KR, Warszawa.

Deleuze Gilles (2012): Nietzsche i filozofia. Przeł. B. Banasiak. Officyna, Łódź.

Derrida Jacques (2003): Prawda w malarstwie. Przeł. M. Kwietniewska. Wydawnictwo Słowo/obraz terytoria, Gdańsk.

Didi-Huberman Georges (2020): Atlas albo radosna wiedza podszyta niepokojem. Przeł. T. Stróżyński. Wydawnictwo Słowo/obraz terytoria, Gdańsk.

Foucault Michel (2014): Słowa i rzeczy. Archeologia nauk humanistycznych. Przeł. T. Komendant. Wydawnictwo Słowo/obraz terytoria, Gdańsk.

Gombrowicz Witold (1994): Kosmos. Wydawnictwo Literackie, Kraków.

Hegel Georg Wilhelm Friedrich (2002): Fenomenologia ducha. Przeł. Ś.F. Nowicki. Aletheia, Warszawa.

Heidegger Martin (1989): Kant a problem metafizyki. Przeł. B. Baran. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Heidegger Martin (1998): Nietzsche. Przeł. A. Gniazdowski, P. Graczyk, W. Rymkiewicz, M. Werner [et al.]. T. 2. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Horkheimer Max, Adorno Theodor W. (2010): Dialektyka oświecenia. Fragmenty filozoficzne. Przeł. M. Łukasiewicz. Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa.

Kabziński Andrzej (2023): Kosmochemia. Ewolucja i budowa wszechświata. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Kant Immanuel (1964): Krytyka władzy sądzenia. Przeł. J. Gałecki. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.

Kant Immanuel (1992): Koniec wszystkich rzeczy. O nowo powstałym wyniosłym tonie w filozofii. Przeł. M. Żelazny. Comer, Toruń.

Kant Immanuel (2005): Antropologia w ujęciu pragmatycznym. Przeł. E. Drzazgowska, P. Sosnowska. Wydawnictwo IFIS PAN, Warszawa.

Kant Immanuel (2012): Krytyka praktycznego rozumu. Przeł. J. Gałecki. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Kilbansky Raymond, Panofsky Erwin, Saxl Fritz (2009): Saturn i melancholia. Studia z historii, filozofii, przyrody, medycyny, religii oraz sztuki. Przeł. A. Kryczyńska. Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, Kraków.

Lacan Jacques (1999a): Instance de la lettre dans l’inconscient ou la raison depuis Freud. In: Idem: Écrits. Éditions du Seuil, Paris, s. 490–526.

Lacan Jacques (1999b): Introduction au commentaire de Jean Hyppolite sur „Verneinung” de Freud. In: Idem: Écrits. Éditions du Seuil, Paris, s. 367–378.

Lacoue-Labarthe Philippe (1988): La verité du sublime. In: Du sublime. Belin, Paris, s. 123–188.

Michalski Krzysztof (2007): Płomień wieczności. Eseje o myślach Fryderyka Nietzschego. Znak, Kraków.

Milner Jean-Claude (2017): Dzieło jasne. Lacan, nauka, filozofia. Przeł. M. Gusin. Fundacja Augusta hr. Cieszkowskiego, Warszawa.

Nancy Jean-Luc (1990): Le cœur des choses. In: Idem: Une pensée finie. Galilée, Paris, s. 197–236.

Nancy Jean-Luc (2001): Nieoczekiwaność zdarzenia. Przeł. M. Kwietniewska. „Principia”, nr 30–31, s. 15–35.

Nietzsche Friedrich (2008): Radosna wiedza. Przeł. M. Łukasiewicz. Wydawnictwo Słowo/obraz terytoria, Gdańsk.

Quignard Pascal (2005): Sur le jadis. Gallimard, Paris.

Quignard Pascal (2015): Critique du jugement. Galilée, Paris.

Ragland Ellie, Milovanovic Dragan, eds. (2004): Lacan: Topologically Speaking. Other Press, New York.

Serres Michel (1979): Hermès. L’interférence. Éditions de Minuit, Paris.

Serres Michel (2004): Le système de Leibniz et ses modèles mathémathiques. PUF, Paris.

Stendhal (1982): O miłości. Przeł. T. Żeleński (Boy). W: Stendhal: Dzieła wybrane. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa.

Szendy Peter (2011): Kant chez les extraterrestres. Philosofictions cosmopolitques. Éditions de Minuit, Paris.

Pobrania

Opublikowane

2024-08-07

Jak cytować

Momro, J. (2024). Saturn i Eros. Radość jako forma samowiedzy. Fabrica Litterarum Polono-Italica, (2(8), 1–22. https://doi.org/10.31261/FLPI.2024.08.01

Numer

Dział

Artykuły i rozprawy