Politycznokryminalne znaczenie czynnego żalu okazanego przez sprawcę po dokonaniu przestępstwa niealimentacji (art. 209 §4 i §5 k.k.)
DOI:
https://doi.org/10.31261/PPK.2018.02.08Słowa kluczowe:
voluntary disclosure, non-payment of alimony, obligation to pay alimonyAbstrakt
By means of an act of law issued on 23 March 2017 in order to “reinforce the realisation of the obligation of guardianship by satisfying the material necessities of people who are unable to satisfy them on their own”, one introduced changes in the heretofore binding regulation which stipulated criminal responsibility for evading the obligation of the payment of alimony (Art. 209 k.k.). The regulation which was mentioned received new content, inter alia by introducing a qualified type, and it was furnished – for the first time in the history of the criminalisation on the non-payment of alimony – in a clause of impunity and the clause about the refraining from administering punishment in the case of the manifestation of voluntary disclosure on the part of the offender after the commission of the crime of the non-payment of alimony. The present publication explores the problems associated with the latter point – voluntary disclosure. In the light of the analysis which was conducted and the legislative deficiencies of the regulation Art. 209 § 5 k.k. and its relation to regulation Art. 59 k.k. one stated that from the perspective of legislative technique § 5 is inappropriate, and from the perspective of the criminal policy it is redundant. It seems that the function which is assumed – the ensuring of the satisfaction of the claims of the aggrieved party –simply regulation § 4 Art. 209 k.k., would serve this task perfectly, obviously after the removal of the shortcomings which were indicated.
Bibliografia
Literatura
Gajdus D.: Czynny żal w polskim prawie karnym. Toruń 1984.
Gensikowski P.: Odstąpienie od wymierzenia kary w polskim prawie karnym. Warszawa 2011.
Hirsch H.J.: W kwestii aktualnego stanu dyskusji o pojęciu dobra prawnego. RPEiS 2002, nr 1.
Hryniewicz E.: Ofiara w polskim prawie karnym. Interesy ofiary przestępstwa i karno-materialne instrumenty służące ich zabezpieczeniu. Warszawa 2017.
Makarewicz J.: Prawo karne ogólne. Kraków 1914.
Małecki M.: Przestępstwo niealimentacji w perspektywie zmian (uwagi do rządowego projektu nowelizacji art. 209 k.k. z 28 października 2016 r.). CPKNP 2016, nr 4.
Mozgawa M.: Komentarz aktualizowany do art. 209 kodeksu karnego. LEX.
Pohl Ł.: Charakterystyka i prawnokarne konsekwencje czynnego żalu według art. 298 §2 kodeksu karnego. W: Nauka wobec współczesnych zagadnień prawa karnego w Polsce. Księga pamiątkowa ofiarowana Profesorowi Aleksandrowi Tobisowi. Red. B. Janiszewski. Poznań 2004.
Pohl Ł.: Zakres i skutki depenalizacji wywołanej nowelizacją przepisu określającego znamiona przestępstwa nie alimentacji. RPEiS 2017, nr 4.
Prengel M.: Dobro prawne – centralne pojęcie prawa karnego. „Jurysta” 2002, nr 5.
Rosiak Ł.: Nowelizacja art. 209 kodeksu karnego. Analiza proponowanych zmian. „Zeszyty Prawnicze UKSW” 2017, nr 17.2.
Sitarz O.: Czynny żal jako instrument polityki kryminalnej i karnej. „Archiwum Kryminologii” 2009, nr XXXI.
Sitarz O.: Czynny żal związany z usiłowaniem w polskim prawie karnym. Analiza dogmatyczna i kryminalnopolityczna. Katowice 2016.
Światłowski A.R.: Kompensacyjna funkcja czynnego żalu w Kodeksie karnym z 1997 r. CPKP 2002, nr 2.
Zabłocki S.: V Bielańskie Kolokwium Karnistyczne „Nadzwyczajny wymiar kary”, Warszawa 14 maja 2008 – zapis dyskusji. W: Nadzwyczajny wymiar kary. Red. J. Majewski. Toruń 2009.
Orzecznictwo
Wyrok SN z dnia 27 marca 1987 r., V KRN 54/87, OSNPG 1987, nr 8, poz. 103.
Źródła internetowe
Druk Sejmowy nr 1193. Źródło: http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/druk.xsp?nr=1193 [dostęp: 11.09.2018].
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.
1. Licencja
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.
2. Oświadczenie Autora
Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.
Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.
UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).
3. Prawa użytkownika
Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.
4. Współautorstwo
Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.
Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).
