Wspólnota a narratywizacja. Próba krytyki konstruktywizmu Haydena White’a

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/Rana.2020.2.01

Słowa kluczowe:

trauma, narracja, Solidarność, wspólnota, podmiot

Abstrakt

W eseju Znaczenie narracyjności dla przedstawienia rzeczywistości Hayden White, rozważając epistemologiczny status narracji historycznej, dokonuje rozróżnienia między rocznikiem, kroniką i właściwym pisarstwem historycznym. Wskazuje, że warunkiem dla tego ostatniego jest wyłonienie się społecznego podmiotu, który będzie mógł być stroną subiektywną i obiektywną historii (oba te aspekty skrywa niemieckie słowo Geschichte). Podmiot taki, biorąc odpowiedzialność za własną historię, upoważniony jest do narratywizacji dziejów, które, jak mniema White, mogą przyjąć jedną z form prezentacji dostępnych w kulturze. Tekst podważa tę konstruktywistyczną tezę, zwracając uwagę na traumę jako kluczowy aspekt powstawania narracji jako takiej. Trauma jest „ślepą plamką”, wokół której narracja powstaje, lecz nie może zostać znarratywizowana. Sięga prehistorii podmiotu (jednostkowego czy ogólnego) i przypomina, że ma on swą przyczynę poza sobą, choć zdaje się autonomiczny. Artykuł wzbogaca tę krytykę komentarzem do Człowieka z żelaza, filmu, ukazującego dążenie społeczeństwa do autonomii opowiadania własnych dziejów, któremu towarzyszy pewien nadmiar wskazujący na wymiar traumy.

Bibliografia

Domańska E.: Wokół metahistorii. W: H. White: Poetyka pisarstwa historycznego. Tłum. M. Wilczyński. Kraków 2000, s. 7–31.

Falkowska J.: Kino polityczne Andrzeja Wajdy: „Człowiek z marmuru”, „Człowiek z żelaza”, „Danton”. „Kwartalnik Filmowy” 1996, nr 15–16, s. 256–268.

Freud Z.: Objaśnianie marzeń sennych. Tłum. R. Reszke. Warszawa 2015.

Gdula M., Sutowski M.: Przed Solidarnością był czterdziestolatek. W: M. Sutowski: Rok dobrej zmiany. Warszawa 2017, s. 283–302.

Kornacki K.: Tworzenie obrazu przeszłości w trylogii robotniczej Andrzeja Wajdy. „Przestrzenie Teorii” 2017, nr 27, s. 77–91.

Krajewska A.: Dramatyczne przestrzenie Andrzeja Wajdy. „Przestrzenie Teorii” 2017, nr 27, s. 7–10.

Leder A.: Nauka Freuda w epoce „Sein und Zeit”. Warszawa 2007.

Nowicki F.: Wstęp. W: A. Kojève: Wstęp do wykładów o Heglu. Tłum. F. Nowicki. Warszawa 1999, s. 15–16.

Przylipiak M.: Szofer Wałęsy. „Studia Filmoznawcze” 2018, nr 38, s. 107–126.

Ricoeur P.: O interpretacji. Esej o Freudzie. Tłum. R. Reszke. Warszawa 2008.

Wajda mówi o sobie: Wywiady i teksty. Red. W. Wertenstein. Kraków 1991.

White H.: Poetyka pisarstwa historycznego. Tłum. M. Wilczyński. Kraków 2000.

White H.: Tekst historiograficzny jako artefakt literacki. W: Idem: Poetyka pisarstwa historycznego. Tłum. M. Wilczyński. Kraków 2000, s. 78–109.

White H.: Znaczenie narracyjności dla przedstawienia rzeczywistości. W: Idem: Poetyka pisarstwa historycznego. Tłum. M. Wilczyński. Kraków 2000, s. 135–170.

Žižek S.: Absolute Recoil: Towards a New Foundation of Dialectical Materialism. London 2015.

Žižek S.: Przekleństwo fantazji. Tłum. A. Chmielewski. Wrocław 2001.

Pobrania

Opublikowane

2020-11-25

Jak cytować

Chankowski, S. (2020) „Wspólnota a narratywizacja. Próba krytyki konstruktywizmu Haydena White’a”, Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość, (2), s. 1–17. doi: 10.31261/Rana.2020.2.01.

Numer

Dział

Przekroje i rewizje