Zachód czarnego słońca? O traumatycznych narracjach śląskich bohaterów

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/Rana.2020.1.06

Słowa kluczowe:

Ziemia, matka, Śląsk, trauma, sieroctwo

Abstrakt

Autor opisuje zjawisko poczucia krzywdy w społeczności górnośląskiej. Punktem wyjścia jest diagnoza socjologiczna Mariana Gerlicha, który genezę tego zjawiska lokuje w epoce międzywojennej. Przykłady traumy o charakterze historycznym i strukturalnym (według podziału Dominicka LaCapry) odnajdywane są w losach bohaterów tekstów literackich Wilhelma Szewczyka, Szczepana Twardocha, Wojciecha Kuczoka, Stanisława Bieniasza i Leszka Libery. Autor śledzi dynamikę rozwoju tej traumy, odnosząc ją do eseju Julii Kristevej (Czarne słońce. Depresja i melancholia). Tytułowa metafora (le soleil noir) stanowi rewers narracji o Górnym Śląsku, konfrontacyjnej wobec oficjalnej opowieści (awersu), w której dominują historie o udanej symbiozie Ślązaka z otaczającym go środowiskiem geograficznym i geopolitycznym. Autor koncentruje się na losach bohaterów wykluczonych z wielkiej wspólnoty etnicznej, zazwyczaj bękartach lub dzieciach porzuconych, będących – w planie symbolicznym – ilustracją relacji wielka ojczyzna – mała ojczyzna. Określenie „zachód czarnego słońca” odniesione jest do obserwowanych w aktualnym dyskursie tendencji – do zastępowania narracji „czarnej” (apoteozującej eksploatację) narracją „zieloną” oraz do odchodzenia od obrazów eksponujących sieroctwo etniczne do obrazów pokazujących obraz wspólnoty autonomicznej i świadomej swoich celów.

Bibliografia

Bezruč P.: Ostrawa. Tłum. W. Ziemba­‍‑Wojciechowska. W: 99 książek, czyli mały kanon górnośląski. Red. Z. Kadłubek. Katowice 2011, s. 42–43.

Bieniasz S.: Niedaleko Königsalee. Katowice 1997.

Bieńczyk M.: Melancholia. O tych, co nigdy nie odnajdą straty. Warszawa 2000.

Coster K. de: Przygody Dyla Sowizdrzała. Tłum. J. Rogoziński. Wrocław 1993.

Darowski J.: Unsere. Posłowie A. Jakubowska­‍‑Ożóg. Rzeszów 2012.

Freud Z.: Żałoba i melancholia. W: Idem: Psychologia nieświadomości. Tłum. R. Reszke. Warszawa 2007, s. 147–159.

Garve Ch.: O położeniu Śląska w rozmaitym czasie oraz o zaletach stolicy względem miast prowincjonalnych. W: Śląsk. Rzeczywistości wyobrażone. Red. W. Kunicki przy współpracy N. i K. Żarskich. Poznań 2009, s. 101–113.

Gerlich M.: Śląska krzywda. „Etnografia Polska” 1994, z. 1–2, s. 5–24.

Grimmelshausen H.J.Chr. von: Przygody Simplicissiusa. Tłum. A.M. Linke. Warszawa 1958.

Jochemczyk M.: Wobec tradycji. Śląskie szkice oikologiczne. Katowice 2015.

Jung C.G.: Mysterium Coniunctionis. Studia o dzieleniu i łączeniu przeciwieństw psychicznych w alchemii. Tłum. R. Reszke. Warszawa 2010.

Już zachodzi czerwone słoneczko. https://bibliotekapiosenki.pl/utwory/Juz_zachodzi_czerwone_sloneczko/tekst [dostęp: 1.05.2019].

Kadłubek Z.: Utopijne utopce. „Fabryka Silesia” 2013, nr 1, s. 90–91.

Kalsched D.: Wewnętrzny świat traumy. Archetypiczne obrony Jaźni. Tłum. M. Kalinowska. Poznań 2015.

Kristeva J.: Czarne słońce. Depresja i melancholia. Tłum. M.P. Markowski, R. Ryziński. Kraków 2002.

Kuczok W.: Gnój. Warszawa 2010.

LaCapra D.: Trauma, nieobecność, utrata. Przeł. K. Bojarska. W: Antologia studiów nad traumą. Red. T. Łysak. Przeł. T. Bilczewski, K. Bojarska, J. Burzyński, A. Kowalcze­‍‑Pawlik, A. Rejniak­‍‑Majewska. Kraków 2015, s. 59–107.

Libera L.: Der Utopek. Roman. Dresden 2011.

Libera L.: Utopek. Tłum. S. Lisiecka. Łódź 2018.

Lysko A.: Nasze dziedzictwo. Bieruń 2005.

Marchwitza H.: Moja młodość. Tłum. O. i A. Ziemińscy. Warszawa 1950.

Markowski M.P.: Przygoda ciała i znaków. Wprowadzenie do pism Julii Kristevej. W: J. Kristeva: Czarne słońce. Depresja i melancholia. Tłum. M.P. Markowski, R. Ryziński. Kraków 2002, s. V–XLIX.

Morcinek G.: Wyrąbany chodnik. Wrocław 1997.

Nawarecki A.: Lajerman. Gdańsk 2010.

Nerval G. de: Aurelia. W: Idem: Śnienie i życie. Tłum. R. Engelking, T. Swoboda. Gdańsk 2012, s. 102–149.

Nerval G. de: El Desdichado. Tłum. A. Ważyk. W: Antologia współczesnej poezji francuskiej. Oprac. A. Ważyk. Warszawa 1947, s. 26.

Nietzsche F.: Z genealogii moralności. Pismo polemiczne. Tłum. L. Staff. Kraków 2003.

Nowak H., Zivier G.: Zink wird Gold. Ein Roman des wirklichen Lebens. Berlin 1937.

Prokosz M.: Choroba sieroca. Gdańsk 2010.

Scholtis A.: Reise nach Polen. Ein Bericht. München 1963.

Scholtis A.: Wiatr od wschodu. Tłum. A. Smolorz. Kotórz Mały 2015.

Szewczyk W.: Czarne słońce. Warszawa 1953.

Szewczyk W.: Hanys. Noc. Katowice 1963.

Szmeja M.: Śląsk bez zmian(?). Ludzie, kultura i społeczność Śląska w perspektywie postkolonialnej. Kraków 2016.

Szymutko S.: Nagrobek ciotki Cili. Katowice 2001.

Śniedziewski P.: Czarne słońca romantyków. Warszawa 2018.

Twardoch S.: Wieczny Grunwald. Warszawa 2011.

Villqist I.: Czarne i zielone. „Fabryka Silesia” 2016, nr 1, s. 94–95.

Węgrzynek K.: Języki mitu, historii, religii na Górnym Śląsku. Katowice 2018.

Wojaczek R.: ***[„Ludzie kładą się spać…”]. W: Idem: Wiersze zebrane. Red. B. Kierc. Wrocław 2006.

Zielonka Z.: Śląsk – ogniwo tradycji. Katowice 1981

Pobrania

Opublikowane

2020-06-29

Jak cytować

Węgrzynek, K. (2020) „Zachód czarnego słońca? O traumatycznych narracjach śląskich bohaterów”, Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość, (1), s. 109–124. doi: 10.31261/Rana.2020.1.06.

Numer

Dział

Rozpoznania i autopsje