Jan Jakub Rousseau — irracjonalny buntownik

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/ZDP.2019.20.12

Słowa kluczowe:

edukacja, irracjonalizm, powrót do natury, wola powszechna

Abstrakt

Jan Jakub Rousseau to przede wszystkim filozof społeczny. Jego teoria umowy społecznej, suwerenności ludu i woli powszechnej są podstawowymi pojęciami zarówno w zakresie filozofii prawa jak również myśli politycznej i ekonomicznej. Choć związany z Oświeceniem jako epoką, w której składano hołd dla osiągnięć nauk opartych na rozumie, jak i eksperymencie – Rousseau jawił się jako myśliciel próbujący fakt ten podważyć. Od początku swojej twórczości buduje światopogląd, który możemy uznać za przejaw buntu wobec bezkrytycznej dominacji tego, co racjonalne. Nie godzi się na dotychczasowe negowanie  czynników irracjonalnych, którym proponuje przyznać należne im miejsce, zarówno w procesie wychowawczym jednostki, jak również na płaszczyźnie społeczno-politycznej. Prawidłowy rozwój sfery emocjonalno-wolitywnej, uznaje za najlepsze lekarstwo mogące pomóc rozwiązać wszelkie problemy życia ludzi, z którymi nie jest w stanie poradzić sobie nasz intelekt. 

Pobrania

Opublikowane

2020-04-16

Jak cytować

Kuźmicz, K. (2020). Jan Jakub Rousseau — irracjonalny buntownik. Z Dziejów Prawa, 12, 185–202. https://doi.org/10.31261/ZDP.2019.20.12

Numer

Dział

Rozprawy i artykuły