Samoistny podatek wyrównawczy wśród działań na rzecz równoważenia budżetów gmin wiejskich w Polsce międzywojennej

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/ZDP.2019.20.31

Słowa kluczowe:

podatki komunalne w II RP, finanse komunalne w II RP, samoistny podatek wyrównawczy dla gmin wiejskich,

Abstrakt

Zapewnienia równowagi budżetów związków samorządu terytorialnego w Polsce międzywojennej wymagało niejednokrotnie ustanawiania źródeł dochodów dodatkowych, nieprzewidzianych postanowieniami ustawy z 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowym uregulowaniu finansów komunalnych (obowiązywała aż do 1946 r.). Zaliczał się do nich m. in. samoistny podatek wyrównawczy dla gmin wiejskich, który w pierwotnym kształcie obowiązywał jedynie w 1924 r. i tylko na terenie byłego zaboru rosyjskiego. Późniejsze ustawodawstwo systematycznie przedłużało czas, w którym gminy wiejskie (od 1931 r. już na terenie całego kraju) mogły pobierać samoistny podatek wyrównawczy. Okazało się, że ten tymczasowy – w zamiarach ustawodawcy – podatek przetrwał do końca Polski międzywojennej i stanowił najwyższą pozycję wśród dochodów budżetów gmin wiejskich. 

Pobrania

Opublikowane

2020-04-16

Jak cytować

Witkowski, A. (2020). Samoistny podatek wyrównawczy wśród działań na rzecz równoważenia budżetów gmin wiejskich w Polsce międzywojennej. Z Dziejów Prawa, 12, 525–557. https://doi.org/10.31261/ZDP.2019.20.31

Numer

Dział

Rozprawy i artykuły