Prace nad kodyfikacją i unifikacją prawa w Polsce po drugiej wojnie światowej

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/ZDP.2019.20.38

Słowa kluczowe:

kodyfikacja, unifikacja, prawo cywilne, prawo prywatne.

Abstrakt

Przedstawiony artykuł poświęcony jest tematyce  prac nad kodyfikacją  i unifikacją prawa w Polsce podczas II wojny światowej. Przedstawia sytuację prawa rzymskiego jako dyscypliny naukowej i przedmiotu nauczania w Polsce po zakończeniu II wojny światowej, która wynikała w znacznej mierze ze zmian społeczno – politycznych, jakie zaszły w tym czasie w naszym kraju. Radzieckie prawo, które było wzorcem dla socjalistycznego prawa cywilnego, negowało charakterystyczne dla rzymskiego prawa rozróżnienie tego, co publiczne od tego, co prywatne. Zanegowanie fundamentalnych zasad dawnego prawa prywatnego było czymś niespotykanym w całej historii prawa. Właściwie od połowy 1918 r. radzieckie prawo cywilne stało się w istocie prawem publicznym. Proces unifikacji,  choć  był procesem złożonym i wymagającym zaangażowania organów państwa, oraz wysiłku intelektualnego prawników, był  koniecznością. Następstwem  procesu unifikacji prawa cywilnego  była utrata  mocy obowiązywania niemal wszystkich przepisów dzielnicowych praw cywilnych.

Pobrania

Opublikowane

2020-04-16

Jak cytować

Górska, J. (2020). Prace nad kodyfikacją i unifikacją prawa w Polsce po drugiej wojnie światowej. Z Dziejów Prawa, 12, 653–666. https://doi.org/10.31261/ZDP.2019.20.38

Numer

Dział

Rozprawy i artykuły