W artykule zawarto przegląd podstawowych zagadnień związanych z konsekwencjami wzrastającej wielokulturowości polskiego społeczeństwa dla etyki zawodowej psychologa w kontekście klinicznym. W pierwszej części omówiono kwestie związane z diagnostyką psychologiczną osób pochodzących z innych kultur, przybliżono pojęcie diagnozy wrażliwej kulturowo, a także specyfikę komunikacji interpersonalnej w środowisku wielokulturowym. W części drugiej skoncentrowano się na zagadnieniach związanych z psychoterapią i pomocą psychologiczną osobom wywodzącym się z różnych kultur, ze szczególnym uwzględnieniem terapii rodzin zróżnicowanych kulturowo, gdzie zasady komunikacyjnej szkoły terapii systemowej dodatkowo zyskują na znaczeniu. W obu częściach szczególną uwagę poświęcono współczesnemu rozumieniu pojęcia kompetencji kulturowej w pracy psychologa praktyka.
