Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej części przedstawiono negatywny, a w każdym razie ambiwalentny stosunek do aktywności seksualnej osób z niepełnosprawnością intelektualną przejawiany zarówno przez większość społeczeństwa, jak i tradycyjnych psychologów. Wychodząc z tego założenia, starano się ukazać ważność i pionierskość hipotezy pozornej dewiacji u osób z niepełnosprawnością popełniających przestępstwa seksualne. Hipoteza ta ukazuje zjawisko przestępczości seksualnej tego typu osób w całkowicie nowej, bardziej wnikliwej postaci, uwzględniającej specyfikę percepcji otaczającego świata oraz norm moralnych osób z niepełnosprawnością intelektualną. Najwięcej uwagi poświęcono ukazaniu, w jakim stopniu counterfeit deviance hypothesis może wpływać na zwiększenie efektywności oddziaływań terapeutycznych na osoby z niepełnosprawnością intelektualną popełniające przestępstwa seksualne.
