Pozytywne i negatywne zachowania ryzykowne młodzieży a środowisko wychowawcze i wybrane cechy indywidualne

Abstrakt

Celem badań było poznanie zależności między oceną poznawczą sytuacji konfliktu, emocjonalnym odzwierciedleniem znaczenia tej sytuacji i oceną strategii radzenia sobie rodziców w konflikcie a występowaniem agresywnej strategii radzenia sobie młodzieży w sytuacji konfliktu społecznego. W badaniach posłużono się Kwestionariuszem Oceny Stresu (KOS) D. Włodarczyk, K. Wrześniewskiego, Trójczynnikowym Inwentarzem Stanów i Cech Osobowości (TISCO) C. Spielbergera, K. Wrześniewskiego, autorskim kwestionariuszem do badania strategii radzenia sobie rodziców w sytuacji konfliktu społecznego w percepcji dziecka (SRwSK) oraz autorskim kwestionariuszem do badania strategii radzenia sobie młodzieży w sytuacji konfliktu społecznego (KSMK). Badania empiryczne przeprowadzono w szkołach gimnazjalnych we Wrocławiu i okolicznych miejscowościach. Objęły one 893 adolescentów (468 dziewczynek i 425 chłopców) w wieku 13–15 lat. Analiza wyników badań ujawniła, że ocena sytuacji jako zagrożenie nasila strategię agresji radzenia sobie młodzieży w sytuacji konfliktu społecznego. W świetle przeprowadzonych badań stwierdzono, że matka oraz ojciec stosujący strategię opartą na agresji przyczyniają się do modelowania u młodzieży strategii polegającej na agresywnym zachowaniu wykorzystywanej w sytuacji konfliktu społecznego. Na uwagę zasługuje fakt, że w warunkach modelowania w sytuacji konfliktowej ważną rolę odgrywa właściwość modela ułatwiająca identyfikację z nim – płeć. Odnotowano także preferencję oddziaływań sprzyjających strategii agresji młodzieży w wieku dorastania rodzica o odmiennej płci.