Właściwości indywidualne matki a więź z dzieckiem w ciążach zdrowych, z wadami wrodzonymi i innymi zagrożeniami

Abstrakt

Celem badań była analiza wartości predykcyjnej indywidualnych właściwości kobiety, takich jak: wiek, styl przywiązania, samoocena i poziom lęku, dla jej więzi z dzieckiem prenatalnym w różnych sytuacjach zagrożenia ciąży. Badaniem objęto kobiety w drugim i trzecim trymestrze ciąż zdrowych oraz wysokiego ryzyka: ze zdiagnozowaną wadą rozwojową płodu lub innymi powikłaniami i zagrożeniami położniczymi. W badaniu zastosowano kwestionariusz wywiadu, Kwestionariusz „Więź z dzieckiem w okresie ciąży”, Kwestionariusz Stylów Przywiązaniowych KSP, Skalę Samooceny SES oraz Inwentarz Stanu i Cechy Lęku STAI. Analiza regresji wykazała, że wiek matki jest znaczący dla jej więzi z dzieckiem, gdy zdiagnozowano u niego wadę wrodzoną. Nasilenie relacji matka–dziecko oraz jej komponentów w ciążach z innymi zagrożeniami istotnie wiąże się z samooceną matki oraz jest stylem przywiązania. Natomiast w ciążach zdrowych styl bezpieczny ma związek z nasileniem wybranych aspektów więzi prenatalnej. Poziom nasilenia lęku cechy i stanu okazał się nieistotny dla badanej więzi. Wraz z wiekiem kobiecie coraz trudniej jest akceptować autonomię dziecka ze zdiagnozowaną wadą wrodzoną. Niska samoocena matki oraz jej pozabezpieczny styl przywiązania mogą być niekorzystne dla tworzenia więzi z dzieckiem w sytuacji, gdy zagrożenie ciąży wynika np. z jej stanu zdrowia. Bezpieczny styl przywiązania matki pozwala przewidywać większe nasilenie różnych aspektów więzi prenatalnej, gdy ciąża nie jest zagrożona.