Strategie radzenia sobie polskiej młodzieży ze szkół ponadpodstawowych z wykluczeniem społecznym

Abstrakt

Co jakiś czas przerażają nas doniesienia medialne o zdarzeniach, w których pojawiają się tragiczne scenariusze – uczeń z bronią w dłoni dokonuje wtargnięcia do szkoły i strzela do swoich koleżanek, kolegów, do nauczycieli. Wyniki analiz piętnastu szkolnych strzelanin w USA ukazują rezultaty, w świetle których odrzucenie społeczne w postaci ostracyzmu rówieśniczego, zastraszenia i/lub miłosnego odrzucenia stanowią główną determinantę tych tragicznych zdarzeń, tłumaczą je aż w 87% przypadków (Leary i in., 2003). Ostracyzm boli w sensie dosłownym, bezlitośnie uderza w podstawowe potrzeby psychologiczne człowieka. W konsekwencji nierzadko proces nabrzmiewania bólu doprowadza do eksplozji irracjonalnych, społecznie niedopuszczalnych zachowań (Williams, 2007). Koniecznym jest zatem skupienie uwagi na konsekwencjach bycia wykluczanym. W artykule poruszono problematykę strategii radzenia sobie przez młodzież z ostracyzmem.