Środki publiczne a pomoc dla banków. Przypadek Carige Banca

Abstrakt

Celem artykułu jest wskazanie na okoliczności, w jakich państwo może angażować środki publiczne w pomoc dla banków. Wskazuje się, że środki te nie mogą, co do zasady, być kierowane do instytucji finansowych, które mają problemy finansowe z własnej winy (np. złego zarządzania). Nie mogą też być udzielane instytucjom, których likwidacja nie zagrażałaby interesowi publicznemu. Wskazuje się na ogólne reguły ratowania banków, które zawiera Dyrektywa o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków. Artykuł podaje przykłady, w których pomoc państwa może być uznana przez Komisję Europejską za zgodną z przepisami UE. Na podstawie informacji (głównie od KE) przeprowadzono analizę przypadków, kiedy to wspomaganie banków było zaakceptowane przez KE. Podkreślono, że dzieje się tak, gdy państwo działa na zasadach rynkowych, tj. kiedy za udzielenie np. gwarancji otrzymuje wynagrodzenie, jakie uznałby inwestor prywatny. Opisano przypadek nieistniejącego już Banca Carige i wysiłki rządu włoskiego na rzecz jego ratowania. Wnioski sformułowane na tej podstawie wskazują na próby takich działań nie zawsze zgodne z przepisami o pomocy państwa, co, niestety, można obserwować również w innych państwach członkowskich.