Komunikacja perswazyjna w filmach animowanych dla dzieci

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/FL.2023.11.2.05

Słowa kluczowe:

komunikacja perswazyjna, modalność i emocjonalność, wartościowanie perswazyjne, film animowany, odbiorca dziecięcy

Abstrakt

W lingwistyce mediów poświęca się wiele uwagi komunikowaniu perswazyjnemu jako jednemu z mechanizmów wpływu mediów na społeczeństwo. Przedmiotem opisu w niniejszym artykule są wypowiedzi o charakterze perswazyjnym obecne w wybranych współczesnych polskich seryjnych filmach animowanych dla dzieci. Celem opisu jest odpowiedź na pytanie: W jaki sposób komunikowanie perswazyjne sprzyja realizowaniu funkcji kulturotwórczych mediów? Towarzyszy mu założenie, że treści adresowane do dziecięcego odbiorcy przybierają specyficzne formy językowe, w których uwzględnia się określoną wizję odbiorcy oraz projekcję jego zainteresowań i kompetencji. Analizie poddano takie aspekty wypowiedzi perswazyjnych, jak modalność, emocjonalność oraz obecność leksyki wartościującej. Płynące z niej wnioski mówią o nasyceniu polskich filmów animowanych dla dzieci wypowiedziami perswazyjnymi o wysokim stopniu jawności oraz ostrożnym stosunku do środków perswazyjnych wymagających od odbiorcy samodzielności interpretacyjnej.

Bibliografia

Źródła

B – Basia (2017, scenariusz S. Jachimek, Z. Stanecka, M. Wasilewski, reżyseria M. Wasilewski, Ł. Kacprowicz; zrealizowany na podstawie serii książek Basia Zofii Staneckiej): Basia i Titi, Basia i mama w pracy, Basia i Boże Narodzenie

BBP – Baśnie i bajki polskie (2002, serial animowany produkcji polskiej z lat 2002–2017, zrealizowany w Telewizyjnym Studiu Filmów Animowanych w Poznaniu, scenariusz J. Adamczak, A. Lubieniecka, E. Jabłońska, Z. Kotecki, A. Dudek, reżyseria Z. Kotecki, A. Wrotniewski, W. Giersz, J. Adamczak, A. Kukuła, R. Turło, J. Kasprzycki): Lodowa góra, O Zefliku i smoku

DLE – Dzielny lew Eryk (2015, polski serial animowany autorstwa Flat Foot Films, produkcja i reżyseria L. Nowicki): Zostawcie moją grzywę, Tajna misja, W co grają potwory

HH – Hip-Hip i Hurra (2011, polski serial animowany autorstwa i w reżyserii E. Wąsik, wyprodukowany przez Studio Miniatur Filmowych): U misiów na urodzinach, Dlaczego urósł brzuch sąsiadce

MFat – Mami Fatale (2012, polski serial animowany stworzony przez Grupę Smacznego oraz Studio Miniatur Filmowych, reżyseria Ł. Kacprowicz): Krytyk z kosmosu, Pod fatalną banderą, Mami Fu, Gang kapeluszników, Musza robota, Kość niezgody, Mami Duale, Śnieżne wojny

MFan – Miś Fantazy (2008, polski animowany serial dla dzieci na podstawie powieści E. Karwan-Jastrzębskiej wyprodukowany w poznańskim TV Studio Filmów Animowanych, scenariusz i dialogi E. Karwan-Jastrzębska, M. Karwan-Jastrzębski, reżyser serii R. Turło): Tajemnica kryształu, Czarne ptaszysko

MP – Myszka w paski i zasady higieny (2016, program edukacyjny dla najmłodszych widzów, https://filmpolski.pl/fp/index.php?film=1250732): Jak pielęgnować zęby?, Jak mieć czysty nos?

PF – Pamiętnik Florki (2014, polski serial animowany oparty na serii książek R. Jędrzejewskiej-Wróbel, wyprodukowany przez Studio Filmowe Anima-Pol w Łodzi): Dobry przykład, Starsza siostra

PP – Parauszek i przyjaciele (2013, polski serial animowany wyprodukowany przez wytwórnię filmową Se-ma-for w Łodzi, zrealizowany w technice poklatkowej na podstawie bajek W. Próchniewicza, scenariusz W. Próchniewicz, A. Bańkowski, J. Śniarowska, K. Brzozowski, reżyseria W. Próchniewicz): Klucz, Biwak, Dzień łasucha, Koncert, Zły dzień, Samolot, Okulary, Nocny bohater, Ekologiczni przyjaciele, Leśny olbrzym, Poszukiwacze skarbu, Pisankowa zabawa

P – Przedszkolaki (2013, serial animowany, https://filmpolski.pl/fp/index.php?film=1232050): Pochmurny dzień, Rysunek Maciusia, Biedroneczka

PM – Przytul mnie (2016, polski serial animowany stworzony przez firmę Animoon na podstawie książki Proszę mnie przytulić P. Wechterowicza i E. Dziubak, scenariusz B. Wierzbięta, reżyseria dialogów B. Wierzbięta, E. Kopocińska): Ten wyjątkowy dzień, Operacja weekend, Zima zła, Tama, Czasem, Zimowy sen, Kłopoty z brzuszkiem, Mój tata jeleń, Nowy sąsiad

RT – Rodzina Treflików (2016, polski serial animowany dla dzieci zrealizowany w KAZStudio w Trójmieście, twórca K. Wierzbicki, scenariusz P. Dumała, I. Opawska,J. Hockuba, P. Wojtkowiak-Skóra, J. Opawska, reżyseria M. Skrobecki): Serce Robobota, Kot, Kura, Zdrowy tatuś, Sobowtóry

Literatura

Barańczak, S. (2017). Czytelnik ubezwłasnowolniony. Perswazja w masowej kulturze literackiej PRL. W: Idem. Odbiorca ubezwłasnowolniony. Teksty o kulturze masowej i popularnej (s. 215–417). Wydawnictwo Ossolineum.

Bogunia-Borowska, M. (2006a). Bohaterowie medialnej rzeczywistości filmów dla dzieci na przykładzie Boba Budowniczego i Marty oraz innych współczesnych bohaterów dziecięcych. W: M. Bogunia-Borowska (red.), Dziecko w świecie mediów i konsumpcji (s. 121–150). Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Bogunia-Borowska, M. (2006b). Gender studies w przedszkolu. Wizerunek kobiet w dobranockach czyli co Bob Budowniczy i Listonosz Pat myślą o feminizmie. Kultura Popularna, 1, 109–117.

Bogunia-Borowska, M. (red.). (2006c). Dziecko w świecie mediów i konsumpcji. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Bogunia-Borowska, M. (2006d). Infantylizacja kulturowa. Adolescencja dzieci oraz infantylizacja dorosłych. W: M. Bogunia-Borowska (red.), Dziecko w świecie mediów i konsumpcji (s. 13–44). Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Desmurget, M. (2012). Teleogłupianie. O zgubnych skutkach oglądania telewizji (nie tylko przez dzieci). Przeł. E. Kaniowska. Wydawnictwo Czarna Owca.

Gajda, J. (2005). Media w edukacji. Impuls.

Izdebska, J. (2001). Rodzina, dziecko, telewizja. Szanse wychowawcze i zagrożenia telewizji. Trans Humana.

Kossakowski, A. (1977). Polski film animowany 1945–1974. Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Krajewska, A. (2003). Obraz świata społecznego w filmach animowanych dla dzieci. W: B. Łaciak (red.), Dziecko we współczesnej kulturze medialnej (s. 194–220). Instytut Spraw Publicznych.

Lisowska-Magdziarz, M. (2006). Barbie wyrusza do pokonsumpcji (i nie ma przy sobie gotówki).

Trening postaw konsumpcyjnych w magazynach ilustrowanych dla dzieci. W: M. Bogunia-Borowska (red.), Dziecko w świecie mediów i konsumpcji (s. 59–82). Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Łaciak, B. (1998). Świat społeczny dziecka. Żak.

Puzynina, J. (2013). O problemach wartościowania w języku i w tekście. W: Puzynina J.: Wartości i wartościowanie w perspektywie językoznawstwa (s. 111–121). Polska Akademia Umiejętności.

Śleboda, M. (2006). Dyskryminacja czy faworyzacja? Rzecz o chłopcach. W: M. Bogunia-Borowska (red.), Dziecko w świecie mediów i konsumpcji (s. 153–176). Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Tisseron, S. (2006). Dziecko w świecie obrazów. Przeł. E. Burakowska. Instytut Wydawniczy Pax.

Tokarz, M. (2006). Argumentacja, perswazja, manipulacja. Wykłady z teorii komunikacji. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Trysińska, M. (2005). Kto jest adresatem bajek Disneya? Humor językowy bajek a kompetencja językowa dzieci (na przykładzie polskiej wersji kreskówki „Timon i Pumba” W. Disneya). W: B. Myrdzik, M. Karwatowska (red.), Relacje między kulturą wysoką i popularną w literaturze, języku i edukacji (s. 335–344). Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Trysińska, M. (2007). Agresja językowa w japońskich filmach animowanych dla dzieci na przykładzie anime pt. „Yu-Gi-Oh”. W: A. Mikołajczuk, R. Pawelec (red.), Na językoznawczych ścieżkach. Prace ofiarowane Profesorowi Jerzemu Podrackiemu (s. 133–139). Wydawnictwo Naukowe „Semper”.

Trysińska, M. (2008). Funkcje języka potocznego w filmach animowanych wytwórni Walta Disneya (na przykładzie polskiej wersji kreskówki „Timon i Pumba”). W: J. Podracki, E. Wolańska (red.), Język w mediach elektronicznych (s. 87–104). Wydawnictwo Naukowe „Semper”.

Trysińska, M. (2010a). Czy cel uświęca środki? – o (nie)szkodliwym łamaniu normy językowej w filmach animowanych dla dzieci. W: D. Karkut, T. Półchłopek (red.), Kształcenie literacko-kulturowe w dobie kultury masowej polisensorycznej (s. 129–140). Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Trysińska, M. (2010b). „Nic co ludzkie nie jest nam obce” – o łamaniu tabu językowego w filmach animowanych dla dzieci. W: I. Hofman, D. Kępa-Figura (red.), Współczesne media – wolne media? (s. 174–185). Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Trysińska, M. (2012). Jak przeciwdziałać kryzysowi formy? O języku kreskówek dla dzieci. W: I. Hofman, D. Kępa-Figura (red.), Współczesne media. Kryzys w mediach (s. 163–179). T. 2. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Trysińska, M. (2013). Film animowany jako tekst o wtórnej funkcji edukacyjnej. W: J. Nocoń, A. Tabisz (red.), Język a Edukacja. T. 2: Tekst edukacyjny. Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Trysińska, M. (2015). Akty mowy jako klucz do interpretacji postaw rodzicielskich. Wychowawcze, komunikacyjne i edukacyjne aspekty filmów animowanych dla dzieci (na przykładzie filmów emitowanych w MiniMini+ i Cartoon Network). Nakładem Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Tuszyńska-Bogucka W. (red.). (2006). Media – przyjaciel czy wróg dziecka? Program informacyjno-edukacyjny. Oficyna Ekonomiczna Wydawnictwa eMPi².

Warchala, J. (2019). Formy perswazji. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Pobrania

Opublikowane

2023-12-18

Jak cytować

Śmiech, J. (2023). Komunikacja perswazyjna w filmach animowanych dla dzieci. Forum Lingwistyczne, 11(2), 1–20. https://doi.org/10.31261/FL.2023.11.2.05