Alternative and augmentative communication in the speech and communication development process of children with autism spectrum disorder

Authors

DOI:

https://doi.org/10.31261/LOGOPEDIASILESIANA.2020.09.14

Keywords:

autism spectrum disorder, speech, communication, alternative means of communication, supporting the ability to speak

Abstract

The article presents issues related to speech and the more widely understood process of communication of children with the autism spectrum disorder. The determinants of speech development and communication of children with ASD were characterized. Efforts were also made to show the consequences of disturbed speech development translating into psychosocial functioning. The paper explains the notions of the alternative and augmentative communication and describes the most frequently used methods in the treatment of children with the autism spectrum disorder.

References

Błeszyński, J.J. (2010). Analiza różnicująca wybranych zespołów zaburzeń autystycznych. Zarys rewalidacji. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Błeszyński, J.J. (2014). Biologiczne uwarunkowania rozwoju komunikacji – mowy i języka dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwoju: autyzmem i zespołami ze spektrum autyzmu. W: S. Milewski, J. Kuczkowski, K. Kaczorowska-Bray (red.), Biomedyczne podstawy logopedii (s. 311–329). Gdańsk: Harmonia Universalis.

Bobkowicz-Lewartowska, L. (2011). Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii. Kraków: Impuls.

Borkowska, A.R., Robak, A. (2016). SLI a afazja/dysfazja rozwojowa i dziecięca afazja nabyta – ujęcie neuropsychologiczne. W: K. Kaczorowska-Bray, S. Milewski (red.), Wczesna interwencja logopedyczna (s. 247–259). Gdańsk: Harmonia Universalis.

Bronk, D., Meslin, A. (2017). Rozwój mowy u dziecka z autyzmem. W: D. Marzec, J. Miękina (red.), Autyzm wyzwaniem XXI wieku (s. 56–73). Częstochowa: Wydawnictwo Akademii im. Jana Długosza.

Chojnicka, I., Płoski, R. (2012). Polska wersja wywiadu do diagnozowania autyzmu ADI-R (Autism Diagnostic Interview – Revised). Psychiatria Polska, 46(2), 249–259.

Czaplewska, E. Kaczorowska-Bray, K. (2005). Kompetencja komunikacyjna i jej zaburzenia u dzieci. W: M. Młynarska, T. Smereka (red.), Logopedia. Teoria i praktyka (s. 448–454). Wrocław: A Linea.

Grabias, S. (2012). Teoria zaburzeń mowy. Perspektywy badań, typologie zaburzeń, procedury postępowania logopedycznego. W: S. Grabias, M. Kurkowski (red.), Logopedia. Teoria zaburzeńmowy (s. 15–73). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Grycman, M. (2004). Teoretyczne podstawy komunikacji wspomagającej i alternatywnej. W: M. Grycman, A. Smyczek (red.), Wiem, czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC) (s. 13–22). Kraków: Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”.

Hycnar-Kamińska, M. (2017). MÓWik jako narzędzie komunikacji wspomagającej i alternatywnej. W: D. Marzec, J. Miękina (red.), Autyzm wyzwaniem XXI wieku (s. 106–117). Częstochowa: Wydawnictwo Akademii im. Jana Długosza.

Iwańczak, H. (2017). Mowa i komunikacja w autyzmie. W: D. Marzec, J. Miękina (red.), Autyzm wyzwaniem XXI wieku (s. 74–86). Częstochowa: Wydawnictwo Akademii im. Jana Długosza.

Janik, I. (2012). Mutyzm dziecięcy. W: J. Skibicka, D. Larysz (red.), Neurologopedia w teorii i praktyce. Wybrane zagadnienia diagnozy i terapii dziecka (s. 79–94). Bielsko-Biała: Wydawnictwo Naukowe Akademii Techniczno-Humanistycznej.

Kaczmarek, B.B. (2014). Zamiast wstępu. Koncepcje polskiego programu Makaton. W: B.B. Kaczmarek (red.), Makaton w rozwoju osób ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi (s. 13–37). Kraków: Impuls.

Kaniecka, K. (2008). Picture Communication Symbols. W: J.J. Błeszyński (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji (s. 353–362). Kraków: Impuls.

Kielar-Turska, M. (2012). Rozwój sprawności językowych i komunikacyjnych. W: E. Czaplewska, S. Milewski (red.), Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki (s. 15–63). Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Krzemiński, M. (2015). Komunikacja, emocje, stres, asertywność i empatia. Student wobec wyzwań współczesności. Włocławek: Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej.

Lipski, W. (2015). Standard postępowania logopedycznego w przypadku autyzmu. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.), Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego (s. 461–516). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Loebl, W. (2008). Szkic rozwoju wspomagającej i alternatywnej komunikacji w Polsce. W: J.J. Błeszyński (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji (s. 21–31). Kraków: Impuls.

Minczakiewicz, E.M. (2001). Edukacyjny i pragmatyczny aspekt rozwoju komunikacji u dzieci ze sprzężonymi zaburzeniami rozwoju. W: E.M. Minczakiewicz (red.), Komunikacja – mowa – język w diagnozie i terapii zaburzeń rozwoju u dzieci i młodzieży niepełnosprawnej (s. 26–39). Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej.

Obrębowski, A. (2014). Biologiczne podstawy mowy. W: S. Milewski, J. Kuczkowski, K. Kaczorowska-Bray (red.), Biomedyczne podstawy logopedii (s. 23–35). Gdańsk: Harmonia Universalis.

Olechnowicz, H. (2012). Jak uwolnić w dzieciach z autyzmem wrodzone wzorce przywiązania? W: H. Olechnowicz, R. Wiktorowicz (red.), Dziecko z autyzmem. Wyzwalanie potencjału rozwojowego (s. 23–32). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Panasiuk, J. (2016a). Neurologiczne uwarunkowania rozwoju mowy. W: K. Kaczorowska-Bray, S. Milewski (red.), Wczesna interwencja logopedyczna (s. 36–51). Gdańsk: Harmonia Universalis.

Panasiuk, J. (2016b). Specyficzne zaburzenia rozwoju mowy w diagnozie i terapii logopedycznej. W: K. Kaczorowska-Bray, S. Milewski (red.), Wczesna interwencja logopedyczna (s. 211–246). Gdańsk: Harmonia Universalis.

Patrzykont, K. (2017). Praktyczne wykorzystanie systemów komunikacji alternatywnej na zajęciach szkolnych i terapeutycznych. W: D. Marzec, J. Miękina (red.), Autyzm wyzwaniem XXI wieku (s. 143–150). Częstochowa: Wydawnictwo Akademii im. Jana Długosza.

Pilch, A. (2004). Rozmawiamy gestami. W: M. Grycman, A. Smyczek (red.), Wiem, czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC) (s. 75–84). Kraków: Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”.

Pisula, E. (2012). Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Przybyla, O. (2015). Motoryczne zdolności koordynacyjne w świetle badań nad mową. W: S. Milewski, K. Kaczorowska-Bray (red.), Metodologia badań logopedycznych z perspektywy teorii i praktyki (s. 322–363). Gdańsk: Harmonia Universalis.

Rynkiewicz, A., Kulik M. (2013). Wystandaryzowane, interaktywne narzędzia do diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu a nowe kryteria diagnostyczne DSM-5. Psychiatria, 10(2), 41–48.

Smyczek, A. (2008). Zastosowanie wspomagających i alternatywnych metod komunikacji (AAC approach) w terapii małych dzieci zagrożonych poważnymi zaburzeniami w porozumiewaniu się. W: J.J. Błeszyński (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji. Kraków: Impuls.

Stecko, E. (2002). Zaburzenia mowy u dzieci – wczesne rozpoznawanie i postępowanie logopedyczne. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Twardowski, A. (2002). Kształtowanie dialogowej kompetencji komunikacyjnej u uczniów niepełnosprawnych intelektualnie. Kalisz–Poznań: Wydawnictwo Instytutu Pedagogiczno-Artystycznego UAM.

Winczura, B. (2013). Zaburzenia rozwoju mowy i komunikacji u małych dzieci z autyzmem. Dylematy wczesnej diagnozy autyzmu. W: B. Winczura (red.), Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza – edukacja – terapia (s. 35–51). Kraków: Impuls.

Published

2020-12-29

How to Cite

Giziewska, M. (2020). Alternative and augmentative communication in the speech and communication development process of children with autism spectrum disorder. Logopedia Silesiana, (9), 1–18. https://doi.org/10.31261/LOGOPEDIASILESIANA.2020.09.14