Terapia logopedyczna zaburzeń dyzartrycznych w stwardnieniu zanikowym bocznym

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/LOGOPEDIASILESIANA.2022.11.01.03

Słowa kluczowe:

stwardnienie zanikowe boczne, dyzartria, terapia logopedyczna

Abstrakt

Zaprezentowany artykuł dotyczy diagnozy i terapii dyzartrii w przebiegu stwardnienia zanikowego bocznego (łac. sclerosis lateralis amyotrophica – SLA, choroba Charcota), jednej z nieuleczalnych chorób neurodegeneracyjnych. Na przykładzie 46-letniej pacjentki przeanalizowano charakterystyczne objawy choroby w odniesieniu do literatury logopedycznej. Artykuł został zaprezentowany w formie studium przypadku ze względu na małą liczbę pacjentów, u których występuje stwardnienie zanikowe boczne. Zapadalność na sporadyczną postać stwardnienia zanikowego bocznego (SSLA) wynosi średnio 1,9 na 100 000 na rok zarówno w Europie, jak i w Ameryce Północnej. Częstość występowania SLA szacuje się na około 7 na 100 000 w populacji ogólnej. W badaniu wykorzystano „Ocenę stanu dyzartrii” Izabeli Gatkowskiej, uzupełnioną o wywiad z respondentką i analizę dokumentacji medycznej, a następnie zaproponowano plan terapii.

Biogram autora

Ewa Boksa - Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach

dr n. humanistycznych, językoznawca, tutor akademicki, neurologopeda i oligofrenopedagog. Obecnie adiunkt w Instytucie Językoznawstwa i Literaturoznawstwa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego oraz neurologopeda w Ośrodku Rehabilitacji Dziennej dla Dzieci z Zaburzeniami Wieku Rozwojowego prowadzonym przez Centrum Medyczne Zdrowie w Kielcach. Inicjatorka i koordynatorka projektów naukowych i terapeutycznych, wśród nich należy wymienić: „Dziecko, które dobrze je, dobrze mówi. Postępowanie logopedyczne w dysfagii u dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami sprzężonymi i zaburzeniami rozwojowymi”, „Zrozumieć Dziecko- znaczy pomóc Rodzinie” oraz „Systemowa terapia językowa w dysleksji rozwojowej”.  Współtwórca programu studiów podyplomowych z logopedii ogólnej oraz studiów stacjonarnych I stopnia z logopedii ogólnej. Zainteresowania naukowe: zakłócenia komunikacji językowej dzieci i młodzieży z zaburzeniami rozwojowymi (dysleksja, profilaktyka i zaburzenia mowy u dzieci urodzonych z niskim napięciem posturalnym oraz asymetrią ułożeniową, autyzm, zespół Aspergera, mózgowe porażenie dziecięce, niepełnosprawność intelektualna) oraz zaburzenia mowy i komunikacji osób dorosłych (afazja, dyzartria). 

Bibliografia

Boksa, E. (2016). Dysfagia z perspektywy zaburzeń komunikacji językowej u dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami sprzężonymi. Kraków: Libron.

Bryzik, B., & Gajos, S. (2014). Uczę się świata na nowo. Zeszyt ćwiczeń dla dorosłych afatyków. Vol. 2. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.

Darley, F.L., Aronson, A.E., & Brown, J.R. (1975). Motor speech disorders. Philadelphia: W.B. Saunders.

Gatkowska, I. (2012). Diagnoza dyzartrii u dorosłych w neurologii klinicznej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Grabias, S. (2001). Perspektywy opisu zaburzeń mowy. In: S. Grabias (ed.), Zaburzenia mowy (pp. 11–43). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Jastrzębowska, G. (1998). Podstawy teorii i diagnozy logopedycznej. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Jauer-Niworowska, O., & Kwasiborska, J. (2009). Dyzartria. Wskazówki do diagnozy różnicowej poszczególnych typów dyzartrii. Gliwice: Komlogo.

Kozubski, W., & Liberski, P.P. (eds.). (2006). Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.

Kubiszewska, J., & Kwieciński, H. (2010). Stwardnienie zanikowe boczne. Postępy Nauk Medycznych, 6, 440–448.

Michalik, M. (2004). O językoznawczą metodę w badaniach nad dyzartrią (na przykładzie pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym). Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica II, 19, 297–306.

Mirecka, U. (2015). Postępowanie logopedyczne w przypadku dyzartrii. In: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (eds.), Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego (pp. 839–863). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Panasiuk, J. (2012). Diagnoza logopedyczna w przebiegu chorób neurologicznych u osób dorosłych. In: E. Czaplewska & S. Milewski (eds.), Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki (pp. 263–324). Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Przeździęk, M. (2011). Usprawnianie mowy w SM. Zestaw ćwiczeń logopedycznych dla osób chorych na stwardnienie rozsiane. Warszawa: Wydawnictwo Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego.

Sovák, M. (1978). Logopedie. Praha: SPN.

Surowaniec, J. (1993). Podręczny słownik logopedyczny. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej.

Tarkowski, Z. (2003). Diagnoza i terapia osób dorosłych z dysartrią. In: H. Łangowska-Reiner, J. Hajduk-Nijakowska (eds.), Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki (vol. 2, pp. 784–786). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Tarkowski, Z. (ed.). (1999). Dyzartria. Lublin: Fundacja ORATOR.

Wald, I. (1993). Genetyka chorób mięśni. In: I. Hausmanowa-Petrusewicz (ed.), Choroby mięśni (pp. 163–188). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Worms, P.M. (2001). The epidemiology of motor neuron diseases: A review of recent studies. Journal of the Neurological Sciences, 191, 3–9.

Wójtowiczowa, J. (1993). Logopedyczny zbiór wyrazów. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Pobrania

Opublikowane

2022-06-28

Jak cytować

Boksa, E., & Żabińska, K. (2022). Terapia logopedyczna zaburzeń dyzartrycznych w stwardnieniu zanikowym bocznym. Logopedia Silesiana, 11(1), 1–45. https://doi.org/10.31261/LOGOPEDIASILESIANA.2022.11.01.03