Metody kształtowania mowy u dzieci niesłyszących. Przegląd stanowisk

Autor

  • Katarzyna Plutecka Instytut Pedagogiki Specjalnej, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

Abstrakt

The article focuses on theoretical approaches present in the subject literature regarding the essence and efficiency conditions of communication of deaf children. The main aim of this article is to show the directions of desirable changes resulting not only from the use of selected methods, but present also in philosophical approaches to this problem. Currently, the prevailing view is that education and rehabilitation of deaf children are most effective when the communication process includes various codes, that is, not only speech, but manual codes too, such as: cued speech, dactylography, and ideographic signs of sign language.
Key words: efficiency of communicationspeech shaping methods, deaf children

Bibliografia

Ewing I.: O odczytywaniu mowy z ust i aparatach słuchowych. Przeł. M. Góralówna. Warszawa, Polski Związek Głuchych 1974.

Grabias S.: Język w nauczaniu niesłyszących. Zasady programowania systemu komunikacyjnego. W: Głuchota a język. Red. Idem. Lublin, Wydaw. UMCS, Polski Związek Głuchych 1994, s. 185–221.

Korzon A.: Totalna komunikacja jako podejście wspomagające rozwój zdolności językowych uczniów głuchych. Kraków, Wydaw. Naukowe Akademii Pedagogicznej 2001.

Korzon A., Plutecka K.: Kształcenie zintegrowane uczniów niesłyszących w teorii i praktyce edukacyjnej. Kraków, Oficyna Wydawnicza Impuls 2010.

Krakowiak K.: W sprawie kształcenia języka dzieci i młodzieży z uszkodzonym słuchem. Lublin, Wydaw. UMCS 1998.

Loebl W.: Refleksje wokół komunikacji międzyludzkiej – implikacje dla interwencji językowej osób z problemami porozumiewania. „Szkoła Specjalna” 2001, nr 3, s. 137–140.

Mikulska D.: Znaki zamiast grzechotki. http://migowy.pl/pdf/bobomigi_artykul_naukowy.pdf [data dostępu: 30.10.2015].

Muzyka E.: Komunikacyjna sprawność społeczna dzieci niesłyszących. „Logopedia” 2003, t. 32, s. 139–155.

Perier O.: Dziecko z uszkodzonym narządem słuchu. Przeł. T. Gałkowski, Warszawa, WSiP 1992.

Pietrzak W.: Dzieci z wadą słuchu. W: Dziecko niepełnosprawne w rodzinie. Red. I. Obuchowska. Warszawa, WSiP 1999.

Rakowska A.: Jak porozumiewają się dzieci niesłyszące z osobami słyszącymi. Kraków, Wydaw. Naukowe Akademii Pedagogicznej 2000.

Rakowska A.: Rozwój systemu gramatycznego u dzieci głuchych. Kraków, Wydaw. Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1992.

Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 lipca 2015 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych. Dz. U. 2015, poz. 1113.

Szczepankowski B.: Niesłyszący, głusi, głuchoniemi. Wyrównywanie szans. Warszawa, WSiP 1999.

Szczepankowski B., Koncewicz D.: Język migowy w terapii. Łódź, Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Łodzi 2008.

Tomaszewski P.: Język dzieci głuchych – wskazówki dla edukacji szkolnej. „Szkoła Specjalna” 2005, nr 3, s. 167–181.

Ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Dz. U. 1991 nr 95, poz. 425.

Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o języku migowym i innych środkach komunikowania się. Dz. U. 2011 nr 209, poz. 1243.

Wereszka K.: Wykorzystywanie metody kombinowanej w edukacji dzieci niesłyszących. „Szkoła Specjalna” 2013, nr 2, s. 154–156.

Pobrania

Opublikowane

2016-12-22

Jak cytować

Plutecka, K. (2016). Metody kształtowania mowy u dzieci niesłyszących. Przegląd stanowisk. Logopedia Silesiana, (5), 59–72. Pobrano z https://trrest.vot.pl/ojsus/index.php/LOGOPEDIASILESIANA/article/view/7267

Numer

Dział

Część pierwsza. Prace naukowo-badawcze