Zaburzenia formy i treści wypowiedzi w dialogu i narracji schizofatycznej. Implikacje terapeutyczne

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/LOGOPEDIASILESIANA.2022.11.02.07

Słowa kluczowe:

schizofrenia, schizofazja, terapia schizofazji

Abstrakt

Zaburzenia językowe w schizofrenii mają stałe miejsce w klasyfikacjach zaburzeń językowych. Wciąż jednak brakuje standardów postępowania logopedycznego pozwalających na przeprowadzenie sprawnej procedury terapeutycznej. Autor w prezentowanym artykule odniósł się do schizofazji interpretowanej jako zaburzenie treści i formy wypowiedzi. Zarówno treść, jak i forma wypowiedzi powinny stanowić przedmiot terapii logopedycznej osób schizofatycznych. Logopeda może być pełnoprawnym członkiem teamu terapeutycznego wraz z lekarzem psychiatrą, psychologiem/psychoterapeutą czy terapeutą terapii zajęciowej i innymi osobami z personelu medycznego.

Bibliografia

American Psychiatric Association, DSM-5 Task Force (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders: DSM-5™. Fifth edition. American Psychiatric Publishing, Inc. https://doi.org/10.1176/appi.books.9780890425596

Andreasen, N. C., (1986). Scale for the assessment of thought, language, and communication (TLC). Schizophrenia Bulletin, 12(3), 473–482.

Beck, A. T., Rector, N. A. Stolar, N., Grant, P., (2010). Schizofrenia w ujęciu poznawczym. Teoria, badania, terapia (M. Kapera, przeł.). Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Czernikiewicz, A. (1998). Językowy wymiar przewlekłej schizofrenii. Wydawnictwo Akademii Medycznej w Lublinie.

Czernikiewicz, A. (2004). Przewodnik po zaburzeniach językowych w schizofrenii. Instytut Psychiatrii i Neurologii.

Czernikiewicz, A., Woźniak, T. (2001). Schizofazja. Logopedia, 29, 7–36.

Grabias, S. (2001). Perspektywy opisu zaburzeń mowy. W: S. Grabias (red.), Zaburzenia mowy. Mowa, teoria, praktyka (s. 7–43). Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Grabias, S. (2019). Język w zachowaniach społecznych. Podstawy socjolingwistyki i logopedii. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Grof, S. (2012). Obszary nieświadomości. Raport z badań nad LSD (A. Szyjewski, przeł.). Wydawnictwo A.

Granholm, E. L., McQuaid, J. R., Holden, J. L. (2018). Schizofrenia. Poznawczo-behawioralny trening umiejętności społecznych. Praktyczny przewodnik (A. Alochno-Janas, przeł.). Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Hofmann, A. (2019). LSD… moje trudne dziecko. Historia odkrycia „cudownego narkotyku” (K. Lewandowski, przeł.). Cień Kształtu.

Kaczmarek, L. (1975). Korelacyjna klasyfikacja zaburzeń słownego i pisemnego porozumiewania się. Logopedia, 12, 5–13.

Kingdon, D. G., Turkington, D. (2017). Terapia poznawcza schizofrenii (R. Andruszko, przeł.). Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Kucharska, K., Wilkos, E., Sawicka, M. (2013). Trening społecznego poznania. Podręcznik terapeuty. Instytut Psychiatrii i Neurologii.

Lipski, W. (2018). Zaburzenia konotacji w schizofrenii. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Mazurkiewicz, J. (1958). Wstęp do psychofizyki normalnej. T. 2: Dyssolucja aktywności korowo-psychicznej. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich.

Meder, J. (red.). (1999). Trening umiejętności społecznych w rehabilitacji zaburzeń psychicznych. Wydawnictwo Naukowe „Śląsk”.

Styczek, I. (1970). Zarys logopedii. Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Styczek, I. (1979). Logopedia. Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Turkington, D., Kingdon, D., Rathod, S., Wilcock, S. K. J., Brabban, A., Cromarty, P., Dudley, R., Gray, R., Pelton, J., Siddle, R., Weiden, P. (2018). Terapia poznawcza psychoz: powrót do życia i normalności (S. K. Sidorowicz, tłum. i red.). Edra Urban & Partner.

Woźniak, T. (2000). Zaburzenia języka w schizofrenii. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Woźniak, T. (2008). Standard postępowania logopedycznego w schizofazji. Logopedia, 37, 313–322.

Woźniak, T. (2015). Schizofazja. Zasady postępowania logopedycznego. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.), Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego (s. 1093–1104). Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Woźniak, T. (2016). Zaburzenia mowy dzieci i młodzieży ze schizofrenią. W: I. Jaros, R. Gliwa (red.), Problemy badawcze i diagnostyczne w logopedii (s. 135–141). Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Woźniak, T., Czernikiewicz, A. (2002/2003). Krótka skala oceny schizofazji (KSOS). Badania nad Schizofrenią, 4(4), 569–576.

Woźniak, T., Czernikiewicz, A. (2004). Zagadnienia oceny zaburzeń komunikacji językowej – Krótka Skala Oceny Schizofazji (KSOS). W: A. Czernikiewicz, Przewodnik po zaburzeniach językowych w schizofrenii (s. 95–106). Instytut Psychiatrii i Neurologii.

Woźniak, T., Kaczyńska-Haładyj, M. M. (2003). Obraz zaburzeń mowy w schizofrenii dziecięcej. Logopedia, 32, 87–104.

Zeigarnik, B. W. (1969). Patologia myślenia [I. Obuchowska, tłum.]. Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Pobrania

Opublikowane

2022-12-16

Jak cytować

Lipski, W. (2022). Zaburzenia formy i treści wypowiedzi w dialogu i narracji schizofatycznej. Implikacje terapeutyczne. Logopedia Silesiana, 11(2), 1–28. https://doi.org/10.31261/LOGOPEDIASILESIANA.2022.11.02.07