ZASADY EDYTORSKIE

 

WYTYCZNE OGÓLNE

 

■ Objętość tekstu zgłaszanego jako artykuł powinna wynosić – po uwzględnieniu wymogów edytorskich – około 10–16 stron (minimalnie 20 000 znaków, maksymalnie 40 000 znaków, licząc ze spacjami).

■ Elementy publikacji i ich układ:

1) informacje o autorze: imię i nazwisko, afiliacja (w wypadku uczelni: katedra,instytut lub inna podjednostka, wydział, uczelnia), ORCID;

2) tytuł publikacji;

3) jako przypis do tytułu publikacji: informacja o źródle finansowania badań będących podstawą publikacji (lub informacja, że badania zostały przeprowadzone w ramach pracy własnej);

4) tytuł publikacji w języku angielskim (nie dotyczy tekstów napisanych po angielsku);

5) abstrakt w języku angielskim (do 1000 znaków, licząc ze spacjami);

6) słowa kluczowe w języku angielskim (ang.: Keywords);

7) streszczenie w języku polskim (do 1000 znaków, licząc ze spacjami); jeśli publikacja jest napisana w języku innym niż polski, przed streszczeniem należy zamieścić tytuł w języku polskim;

8) słowa kluczowe w języku polskim;

9) wprowadzenie (wprowadzenia nie opatruje się tytułem);

10) zasadnicza część artykułu, podzielona na rozdziały;

11) podsumowanie (ang.: Conclusion);

12) bibliografia (ang.: References);

13) naukowe dossier w języku publikacji (do 850 znaków, licząc ze spacjami) oraz adres e-mail.

■ Edytor tekstu: Word, LibreOffice Writer.

■ Ustawienia strony:

– format: A4;

– marginesy: każdy po 2,5 cm.

■ Tekst główny:

– czcionka Times New Roman, 12 pkt.;

– wyjustowany, wcięcie akapitowe 1 cm;

– interlinia 1,5.

■ Rozdziały: jeśli artykuł jest podzielony na rozdziały, musi być ich co najmniej dwa; w tej liczbie nie uwzględnia się wprowadzenia (które w ogóle nie jest opatrywane tytułem) ani podsumowania.

■ Przypisy i bibliografia: według reguł APA, zob. dalej.

■ Cytaty:

– krótkie (do 40 słów): w ciągu tekstu odautorskiego, w cudzysłowie;

– długie (ponad 40 słów): jako tzw. cytaty blokowe, czyli: bez cudzysłowu, jako odrębne akapity, złożone mniejszą czcionką (11 pkt.), z jednowierszowym odstępem przed cytatem i po nim;

– opuszczenie w cytacie oznacza się wielokropkiem w nawiasie kwadratowym: […],

nie zapominając o wstawieniu znaku interpunkcyjnego przed nawiasem lub po nim, zgodnie ze źródłem, np.:

plan tygodniowy […], jak również miesięczny

przede wszystkim komunikacji. […] W początkowym okresie

nie stwierdzono […]. Naukowcy

■ Imiona i nazwiska występujące w publikacji:

– pierwsze wystąpienie: należy podać imię i nazwisko (pierwsze imię należy podać zawsze, w wypadku kolejnych można podać inicjały);

– drugie wystąpienie i kolejne: należy podać tylko nazwisko (bez imienia/imion, bez inicjałów imienia/imion).

■ Tabele:

– tabele należy opatrzyć osobną numeracją (liczby arabskie) i tytułami, według wzoru:

Tabela 1. Tytuł tabeli

– numer i tytuł zamieszcza się nad tabelą;

– w tekście głównym publikacji należy zamieścić odsyłacz do każdej z tabel, np.:

…(tabela 1)…

…przedstawiono w tabeli 1.

– zawartość tabeli – czcionka Times New Roman, 11 pkt.;

– tabela nie może zawierać pustych rubryk;

– pod tabelą należy umieścić informację o źródle (w wypadku publikacji należy podać pełny opis bibliograficzny), np.:

Źródło: Opracowanie własne.

Źródło: Opracowanie własne, na podstawie: Bokus, B. (1991). Tworzenie opowiadań przez dzieci. O linii i polu narracji. Kielce: Wydaw. Energeia, s. 77.

Źródło: Dryżałowska, G. (2007). Rozwój językowy dziecka z uszkodzonym słuchem a integracja edukacyjna. Model kształcenia integracyjnego. Warszawa: Wydaw. Uniwersytetu Warszawskiego, s. 145.

■ Wykresy:

– wykresy należy opatrzyć osobną numeracją (liczby arabskie), według wzoru:

Wykres 1. Tytuł wykresu

– numer i tytuł (podpis) należy zamieścić pod wykresem;

– w tekście głównym publikacji należy zamieścić odsyłacz do każdego z wykresów, np.:

…(wykres 1)…

…przedstawiono na wykresie 1.

– pod podpisem należy zamieścić informację o źródle, przykłady zob. w punkcie „Tabele”;

– wykresy należy dodatkowo przekazać w oddzielnych plikach (np.: .docx, .xlsx, .xls), proszę zwrócić uwagę na to, by pliki były edytowalne (muszą zawierać metadane).

■ Ilustracje (fotografie, schematy, rysunki, reprodukcje prac plastycznych itp.):

– ilustracje należy opatrzyć osobną numeracją (liczby arabskie), według wzoru:

Ilustracja 1. Tytuł ilustracji

– numer i tytuł (podpis) należy zamieścić pod ilustracją;

– w tekście głównym publikacji należy zamieścić odsyłacz do każdej z ilustracji, np.:

…(ilustracja 1)…

…przedstawiono na ilustracji 1.

– pod podpisem należy zamieścić informację o źródle, przykłady zob. w punkcie

„Tabele” oraz:

Źródło: Archiwum autora.

Źródło: Fot. Imię Nazwisko.

– ilustracje należy dodatkowo przekazać w oddzielnych plikach (np.: .jpg, .tiff, .png, .pdf), plik powinien mieć rozdzielczość co najmniej 300 dpi (przy wymiarze w skali 1 : 1, tzn. jeśli na potrzeby publikacji zdjęcie ma być powiększone, rozdzielczość powinna być odpowiednio większa).

■ Prawa autorskie. Autorzy są odpowiedzialni za uzyskanie i przekazanie Redakcji „Logopedii Silesiany” stosownych zgód na publikację w czasopiśmie „Logopedia Silesiana”, na licencji CC BY-SA 4.0, zamieszczonych w swoim opracowaniu przedruków oraz tabel, wykresów i ilustracji objętych zapisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Redakcja LS akceptuje zgody potwierdzone e-mailowo.

 

 

ODSYŁACZE BIBLIOGRAFICZNE I BIBLIOGRAFIA

 

Odsyłacze bibliograficzne i bibliografię sporządza się według zasad ustalonych przez American Psychological Association (APA).

W niniejszym podrozdziale podano szczegółowe wytyczne według APA dotyczące tekstów polsko- i angielskojęzycznych. W wypadku tekstów w innych językach należy stosować zasady według APA zgodnie ze sposobem ich stosowania obowiązującym w publikacjach w danym języku.

Zasady APA w publikacjach angielskojęzycznych są opisane na stronie APA Style, w sekcji: Style and Grammar Guidelines (zobacz).

 

Odsyłacze

■ Podstawą sporządzania odsyłaczy jest bibliografia.

■ Podstawowy format odsyłaczy: (autor, rok, numer strony).

■ Odwołania do stron podaje się po roku publikacji, po skrócie „s.” (w tekstach angielskojęzycznych – po skrócie „p.”, jeśli chodzi o jedna stronę, albo „pp.”, jeśli chodzi o zakres stron):

(Domagała, 2015, s. 46, 58–59)

■ Podawanie numerów stron jest obowiązkowe. Od zasady można odstąpić tylko w uzasadnionych przypadkach (np. wskazując literaturę przedmiotu).

■ Odwołania dotyczące poszczególnych autorów oddziela się średnikiem. Publikacje porządkuje się w kolejności alfabetycznej, w obrębie tego samego autora – w kolejności chronologicznej:

(Adriaans, Swingley, 2017, s. 76; Boksa, 2014, s. 189, 2016a, s. 24–25, 2016b, s. 275; Domagała, 2015, s. 59)

■ Nie stosuje się odwołań typu „ibidem”, „tamże”, „idem”, „tegoż”.

 

Bibliografia

■ Bibliografia może zawierać wyłącznie pozycje przywołane w opracowaniu.

■ Nadrzędnym kryterium szeregowania jest układ alfabetyczny.

■ Opisy publikacji tego samego autora szereguje się chronologicznie; jeśli ukazały się w tym samym roku, to szereguje się je alfabetycznie, a do roku wydania publikacji dodaje się kolejną literę alfabetu. Jeśli autor występuje również jako współautor, takie pozycje zamieszcza się po książkach jednoautorskich:

Boksa, E. (2014). Trudności w komunikowaniu się dzieci i młodzieży z mózgowym porażeniem dziecięcym w opinii specjalistów. W: A. Hamerlińska-Latecka, M. Karwowska (red.), Interdyscyplinarność w logopedii (s. 188–207). Gliwice: Komlogo.

Boksa, E. (2016a). Dysfagia z perspektywy zaburzeń komunikacji językowej u dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami sprzężonymi. Kraków: Libron.

Boksa, E. (2016b). Ślinotok i zaburzenia komunikacji u pacjentów cierpiących na dysfagię. Studia Pragmalingwistyczne, 8, 271–282.

Boksa, E., Chmielewska, K., (2016). Znaczenie zabawek zwierzęcych w rozwijaniu kompetencji komunikacyjnej na tle teorii rozwojowych Winnicotta, Holliday’a i Kozieleckiego. W: E. Bator, B. Gierszewska, K. Kępczyk (red.), Koziołek Matołek i inne bajkowe zwierzęta w tekstach literatury i kultury (s. 26–35). Pacanów: Europejskie Centrum Bajki, Kielce: Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Jana Kochanowskiego.

■ Opis bibliograficzny sporządza się na podstawie strony tytułowej publikacji.

■ Nazwiska autorów, redaktorów, tłumaczy itd. zapisuje się kapitalikami. W celu wprowadzenia wyróżnienia kapitalikami wystarczy zaznaczyć (podświetlić) nazwisko, a następnie wcisnąć kombinację klawiszy: Shift + Ctrl + K.

■ W wypadku podwójnych nazwisk umieszczamy między nimi łącznik bez spacji:

Dobrze: Kowalska-Nowak

Źle: Kowalska – Nowak, Kowalska–Nowak, Kowalska – Nowak

■ Między inicjałami imion – bez odstępu.

■ Tytuły – kursywa vs pismo proste:

– tytuł książki lub czasopisma: kursywą;

– tytuł rozdziału w książce, artykułu w czasopiśmie itp.: pismem prostym.

■ Tytuły – duże vs małe litery:

– tytuł książki, artykułu et al. (także w języku angielskim);

– duże litery tylko w pierwszym wyrazie tytułu, podtytułu oraz w wyrazach, w których wypadku zapis dużą literą wynika z reguły ortograficznej (np. w nazwach własnych);

– tytuł czasopisma – duże litery w każdym wyrazie (z wyjątkiem spójników itd.).

■ W publikacjach polskojęzycznych informacje bibliograficzne, które są zawarte w publikacji, podaje się w języku oryginału (np. „red.”, „ed.”, „eds.”, „Hrsg.”, „t.”, „vol.”, „Teil”, „Bd.”, „nr”, „no.”, „Nr.”, „tłum.”, „transl.”, „übers.”). W publikacjach angielskojęzycznych stosuje się odpowiednie określenia angielskojęzyczne niezależnie od zapisu w oryginale (czyli zamiast „red.”, „Hrsg.” itp. zapisuje się „ed.” lub „eds.”, zamiast „t.”, „Teil”, „Bd.” – „vol.” itd.).

■ Numerację odnoszącą się do tomów, części, zeszytów, numerów czasopisma itp. zapisuje się zawsze cyframi arabskimi, niezależnie od zapisu źródłowego.

■ Oznaczenie tomu i numeru czasopisma podajemy po tytule czasopisma, oznaczenie tomu – kursywą, oznaczenie numeru – pismem prostym w nawiasie, bez odstępu przed nawiasem:

…Przegląd Logopedyczny, 23(4)…

■ W wypadku publikacji książkowych należy podać informację o wydawcy.

■ Jeśli w publikacji nie podano informacji o roku wydania, miejscu wydania, wydawcy, należy to zaznaczyć, stosując skróty łacińskie, odpowiednio: „s.a.”, „s.l.”, „s.n.”.

■ W zapisie oznaczającym zakres, np. zakres stron, stosuje się myślnik (półpauzę) bez świateł (stosowanie w tej funkcji tzw. krótkiej kreski, tj. łącznika, jest błędem):

Dobrze: 25–35

Źle: 25-35, 25 - 35, 25 – 35

■ Jeśli publikacji został nadany DOI, to należy go podać, w formie hiperłącza (jako ostatni element opisu bibliograficznego, po kropce i bez kropki finalnej):

Pham, B., McLeod, S. (2019). Vietnamese-speaking children’s acquisition of consonants, semivowels, vowels, and tones in Northern Viet Nam. Journal of Speech, Language, and Hearing Research: JSLHR, 62(8), pp. 2645–2670. https://doi.org/10.1044/2019_JSLHR-S-17-0405

 

Podstawowe wzory odsyłaczy i adresów bibliograficznych

■ Książka

Bokus, B. (1991). Tworzenie opowiadań przez dzieci. O liniii polu narracji. Kielce: Energeia.

■ Książka pod redakcją

Młynarska, M., Smereka, T. (red.). (2007). Afazja i autyzm. Zaburzenia mowy oraz myślenia. Wrocław: Wrocławskie Towarzystwo Naukowe.

ODSYŁACZ: (Młynarska, Smereka, 2007)

■ Tekst w publikacji zwartej

Kamińska, B. (2007). Kilka uwag o wymowie dziennikarzy radiowych. W: M. Młynarska, T. Smereka (red.), Afazja i autyzm. Zaburzenia mowy oraz myślenia (s. 335–341). Wrocław: Wrocławskie Towarzystwo Naukowe.

■ Tekst w publikacji zwartej złożonej z kilku części, tomów itp.

Sediva-Mączka, K. (2018). Torowanie ruchu artykulacyjnego. W: M. Błasiak-Tytuła, A. Siudak (red.), Neurologopedia. T. 1: Neurobiologiczne podstawy wczesnej terapii zaburzeń rozwojowych (s. 127–134). Kraków: WiR.

ODSYŁACZ: (Sediva-Mączka, 2018, s. 129)

■ Tekst w publikacji tego samego autorstwa

Simmel, G. (2006). Socjalizm i pesymizm. W: Idem, Most i drzwi. Wybór esejów (s. 76–85). Kraków: Oficyna Naukowa.

■ Tekst w czasopiśmie drukowanym

Dereń, E. (2005). Opis a opowiadanie: typowe słownictwo szkolnych form wypowiedzi. Nauczyciel i Szkoła, 3–4(28–29), 145−159.

■ Tekst w czasopiśmie w wersji elektronicznej nie opatrzony DOI

Bula, D. (2014). O potrzebie postawy twórczej nauczyciela. Z Teorii i Praktyki Dydaktycznej Języka Polskiego, 23, 53–66. https://www.journals.us.edu.pl/.

■ Tekst w czasopiśmie w wersji elektronicznej opatrzony DOI

Ciszewska-Psujek, U. (2018). Zaburzenia językowe w przebiegu choroby alkoholowej. Obraz i dynamika. Logopedia Silesiana, 7, 56–80. https://doi.org/10.31261/LOGOPEDIASILESIANA.2018.07.04

■ Tekst opublikowany na stronie internetowej

Jaworski, P. (2013, 3 sierpnia). Dezynfekcja i sterylizacja pomocy logopedycznych. https://logopeda.org.pl/publikacja.php?id=69 [data dostępu: 4.10.2020].

■ Tekst opublikowany na stronie internetowej, bez autora

Historia PTL (2008, 2 lipca). https://www.logopedia.umcs.lublin.pl/index.php/ptl/historia-ptl [data dostępu: 4.10.2020].

ODSYŁACZ: (Historia PTL, 2008).

■ Bez autora, bez redaktora

Przedsięwzięcia międzynarodowe Katedry Socjologii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. (1993). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

ODSYŁACZ: (Przedsięwzięcia międzynarodowe, 1993, s. 56)

■ Bez miejsca wydania

Moczydłowska, A. (2007). Patomorfologia kliniczna. (s.l.): Wydawnictwa Medyczne.

■ Bez wydawcy

Paniek, S. (2013). Trudności językowe dzieci przedszkolnych. Kraków: (s.n.).

■ Bez roku wydania

Siwek, A. (s.a.). Czynniki społeczno-ekonomiczne w rozwoju dziecka. Kraków: Wydawnictwo Pedagogiczne.

ODSYŁACZ: (Siwek, s.a., s. 45)

■ Z autorem tłumaczenia

Chomsky, N. (1982). Zagadnienia teorii składni. Tłum. I. Jakubczak. Wrocław: Ossolineum.

ODSYŁACZ: (Chomsky, 1982, s. 34)