Problematyka aktu błogosławieństwa w językoznawstwie i etnolingwistyce

Autor

  • Anna Domagała Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział Teologiczny

Słowa kluczowe:

błogosławieństwo, akty performatywne, przekleństwo, rytuały słowne, kultura ludowa, etnolingwistyka, językoznawstwto

Abstrakt

Błogosławieństwa zaliczane do aktów performatywnych są przykładem realizacji funkcji sprawczej języka. Nawiązują do wierzeń uczestników aktu komunikacji, a ich celem jest stworzenie za pomocą środków werbalnych nowej rzeczywistości pozajęzykowej. Akty błogosławieństwa realizują funkcję magiczną języka poprzez bezpośrednie odwołania do sfery sacrum. Są integralną częścią kultury ludowej i wskazują na intymną relację istniejącą pomiędzy nadawcą i adresatem wypowiedzi. Błogosławieństwa obecne są w rytuałach, zwyczajach i celebracjach o charakterze rodzinnym. Wskazują na troskę o zachowanie i przekazywanie tradycji. Wyjaśniając towarzyszące im gesty i postawy, aktualizują zakorzenione w ludzkiej świadomości przekonanie o istnieniu nadprzyrodzonej siły, która może pozytywnie wpłynąć na życie człowieka. Aklamacja formuły błogosławieństwa staje się, ze względu na pragmatycznych charakter aktu mowy, uczestnictwem nadawcy i adresata w sferze sacrum. Celem błogosławieństwa jest sprowadzenie na adresata jakiegoś dobra, które po dokładnym i bezbłędnym wypowiedzeniu formuły staje się rzeczywistością bez względu na szczerość intencji nadawcy.

Pobrania

Opublikowane

2012-06-30

Jak cytować

Domagała, A. (2012). Problematyka aktu błogosławieństwa w językoznawstwie i etnolingwistyce. Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne, 45(1), 110–120. Pobrano z https://trrest.vot.pl/ojsus/index.php/ssht/article/view/16185

Numer

Dział

Artykuły naukowe