POCZĄTEK ZNAKÓW JEZUSA (J 2,1-11)

Autor

  • Petr Mareček Palacky University of Olomouc

Abstrakt

W czwartej Ewangelii przedstawionych zostaje siedem znaków, które uwidaczniają różnorodność dobroczynnego działania Jezusa. Pierwszy znak umożliwia zachowanie radości świętujących. Artykuł w kolejnych punktach analizuje części Janowego opowiadania oraz prowadzi do konkluzji określającej dokładnie znaczenie narracji w całości teologii Ewangelii. Znak na weselu jest ukierunkowany na życie i radość. Rozpoczyna działalność, która objawia Jezusa jako Pośrednika i Ofiarodawcy pełni życia i radości. Epizod w Kanie staje się więc modelem dla całego życia Jezusa, które zakończy się na krzyżu. Pojedyncze cuda odsyłają do głębszej rzeczywistości: objawiają „chwałę” Jezusa, w którym zamieszkuje Ojciec. Objawienie zapoczątkowane w Kanie ma znaczenie soteriologiczne. Działanie Jezusa dla ocalenia świętowania i radości wskazuje na cel Jego misji: „Ja przyszedłem po to, aby mieli życie i mieli je w obfitości” (J 10,10; por. 20,31).

Opublikowane

2023-10-05

Jak cytować

Mareček, P. (2023). POCZĄTEK ZNAKÓW JEZUSA (J 2,1-11). Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne, 41(2), 371–383. Pobrano z https://trrest.vot.pl/ojsus/index.php/ssht/article/view/16852

Numer

Dział

Artykuły naukowe