Anzelma z Canterbury teoria zadośćuczynienia zastępczego w polskiej posoborowej literaturze teologicznej

Autor

  • Jacek Kempa Uniwersytet Śląski w Katowicach

Abstrakt

Anzelmowa nauka traktowana była raczej jako przedpole dla myśli Tomasza. W kilku nowszych opracowaniach polskich, paralelnie do swoistego renesansu soteriologii Anzelma w teologii zachodnioeuropejskiej, przedstawia się tę myśl w jej samodzielnym wymiarze, wyzwala z narosłych nieporozumień i wskazuje na jej aktualność. Opracowania te oparte są w znakomitej większości na rozpoznaniach już dokonanych przez teologów zachodnioeuropejskich. Przede wszystkim można tu znaleźć argumentację przeciwko znanemu zarzutowi o „jurydyczne zawężenie”, a za włączeniem kategorii personalnych w interpretację nauki Anzelma. Szczególnie godna uwagi na gruncie polskim wydaje się refleksja W. Hryniewicza, który – przywiązany do tradycji wschodniej – dostrzega u Anzelma nie tylko typowy „łaciński” sposób myślenia, ale i elementy nauki ojców greckich.

Opublikowane

2023-10-05

Jak cytować

Kempa, J. (2023). Anzelma z Canterbury teoria zadośćuczynienia zastępczego w polskiej posoborowej literaturze teologicznej. Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne, 38, 94–107. Pobrano z https://trrest.vot.pl/ojsus/index.php/ssht/article/view/16987

Numer

Dział

Artykuły naukowe