Nagła zmiana sposobu pracy i dystans społeczny ograniczający relacje międzyludzkie podczas pandemii spowodowały zwiększenie stresu w pracy nauczycieli i specjalistów placówek edukacyjnych. Celem artykułu jest porównanie, jaki był poziom funkcjonowania wspomnianej grupy pracowników w zależności od rodzaju miejsca pracy w okresie pierwszej fali SARS-CoV-2. Dane zebrano za pomocą kwestionariusza ankiety, skali PSS 10 oraz skali opartej na GHQ12 i GH30. Dowiedziono zależność między stresem, samopoczuciem psychicznym, utrudnieniami i wsparciem. Potwierdzono też znaczenie wsparcia w poprawie funkcjonowania w sytuacji kryzysu, jakim jest pandemia. Ukazano różnice między badanymi grupami w podejmowanych zadaniach związanych z pracą zdalną a własną oceną jej efektywności. Wykazano również, że pracownicy wszystkich placówek edukacyjnych widzą potrzebują wyznaczania granicy między własnym życiem prywatnym/rodzinnym a pracą zawodową.
