Dwutorowe programowanie terapii logopedycznej z wykorzystaniem metod komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC)

Autor

  • Magdalena Bury-Kamińska Instytut Psychologii, Uniwersytet Marii Curie‑Skłodowskiej w Lublinie Centrum Terapii i Diagnozy „Inicjatywa” w Puławach
  • Anna Gajda Centrum Terapii i Diagnozy „Inicjatywa” w Puławach

Abstrakt

Two-pronged Programming of Speech Therapy with the Application of AAC Methodsy
Two-pronged (simultaneous) programming of language and communication skills consists of both improving production and comprehension of speech as well as learning of the augmentative communication methods. It is an important element of speech therapy. The introduction of alternative means of communication is part of a process aimed at developing speech. It can become a unique basis for building a language in one’s mind. The article seeks to highlight the legitimacy of two-pronged programming of speech therapy. Providing children with a means of communication early enough does develop their communication and language skills.
Key words: two-pronged programming of therapy, speech and language therapy, AAC methods, simultaneous communication

Bibliografia

Grabias S.: Język, poznanie, interakcja. W: Język. Interakcja. Zaburzenia mowy. Metodologia badań. Seria: Mowa. Teoria – Praktyka. Red. T. Woźniak, A. Domagała. Lublin, Wydaw. Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej 2007, s. 355–377.

Grabias S.: Język w zachowaniach społecznych. Lublin, Wydaw. Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej 2003.

Grabias S.: Postępowanie logopedyczne. Standardy terapii. W: Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Red. S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak. Lublin, Wydaw. Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej 2015, s. 13–35.

Grycman M.: Efektywność stosowania systemów komunikacji alternatywnej i wspomagającej u dzieci i młodzieży z ciężkimi zaburzeniami porozumiewania się na przykładzie Samodzielnego Publicznego Ośrodka Terapii i Rehabilitacji dla Dzieci w Kwidzynie. W: Alternatywne i wspomagające metody komunikacji. Red. J. J. Błeszyński. Kraków, Impuls 2006, s. 119–160.

Grycman M.: Sprawdź, jak się porozumiewam. Ocena efektywności porozumiewania się dzieci niemówiących wraz z propozycjami strategii terapeutycznych. Kraków, Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania 2014.

Grycman M., Kaczmarek B.B.: Podręczny słownik terminów AAC (komunikacji wspomagającej i alternatywnej). Kraków, Impuls 2014, s. 120, s. 122–123.

Hill I.: A case study model for augmentative and alternative communication outcomes. “Assistive Technology Outcomes and Benefits” 2006, no. 3, s. 53–65.

Jastrzębowska G., Pelc‑Pękala O.: Metodyka ogólna diagnozy i terapii logopedycznej. W: Logopedia. Pytania i odpowiedzi. T. 2. Red. G. Jastrzębowska, T. Gałkowski. Opole, Wydaw. Uniwersytetu Opolskiego 2003, s. 309–345.

Konstantareas M.M.: Autistic Children Exposed to Simultaneous Communication Training: A Follow‑Up. “Journal of Autism and Developmental Disorders” 1987, vol. 17, no. 1, s. 115–131.

Kurcz I.: Psychologia języka i komunikacji. Warszawa, Scholar 2005.

Lamontagne M., Routhier F., Auger C.: Team consensus concerning important outcomes for augmentative and alternative communication assistive technologies: A pilot study. “Augmentative and Alternative Communication” 2013, no. 29, s. 182–189.

Lechowicz A.: Komputerowe wspomaganie procesu komunikacji niewerbalnej dzieci z wieloraką niepełnosprawnością. Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 2005.

Lerna A. et al.: Long‑term effects of PECS on social‑communicative skills of children with autism spectrum disorders: A follow‑up study. “International Journal of Language and Communication Disorders” 2014, no. 49, s. 478–485.

Matczak A.: Zarys psychologii rozwoju. Warszawa, Wydaw. Akademickie „Żak” 2003.

Panasiuk J.: Afazja a interakcja. TEKST – metaTEKST – konTEKST. Lublin, Wydaw. Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej 2012.

Schlosser R.: Social validation of interventions in augmentative and alternative communication. “Augmentative and Alternative Communication” 1999, no. 15, s. 234–248.

Schlosser R., Wendt O.: Effects of augmentative and alternative communication intervention on speech production in children with autism: A systematic review. “American Journal of Speech‑Language Pathology” 2008, no. 17, s. 212–230.

Smyczek A.: Zastosowanie wspomagających i alternatywnych metod komunikacji (AAC approache) w terapii małych dzieci zagrożonych poważnymi zaburzeniami w porozumiewaniu się. W: Alternatywne i wspomagające metody komunikacji. Red. J.J. Błeszyński. Kraków, Impuls 2006, s. 71–109.

Thomas‑Stonell N. et al.: Communicative participation changes in pre‑school children receiving augmentative and alternative communication intervention. “International Journal of Speech‑Language Pathology” 2015, vol. 18, issue 1, s. 32–40.

Wygotski L.: Myślenie i mowa. Warszawa, PWN 1989.

Pobrania

Opublikowane

2017-12-20

Jak cytować

Bury-Kamińska, M., & Gajda, A. (2017). Dwutorowe programowanie terapii logopedycznej z wykorzystaniem metod komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC). Logopedia Silesiana, (6), 139–156. Pobrano z https://trrest.vot.pl/ojsus/index.php/LOGOPEDIASILESIANA/article/view/7309

Numer

Dział

Część pierwsza. Prace naukowo-badawcze