„Ziemia otworzy usta”. O wyobraźni forensycznej Erny Rosenstein

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/NoZ.2019.05.08

Słowa kluczowe:

Zagłada, Erna Rosenstein, zwrot forensyczny, afekt, morderstwo

Abstrakt

Autor artykułu, śledząc powracające w poezji Erny Rosenstein fragmenty relacji o morderstwie rodziców po ucieczce z getta lwowskiego, proponuje porzucenie zasad charakterystycznych dla pisarstwa historycznego (m.in. skrupulatnej rekonstrukcji faktów i ich pedantycznego porządkowania w celu skonstruowania satysfakcjonującej odbiorcę opowieści o moralnym potencjale, który narzucałby ograniczenia formalne) w procesie interpretacji na rzecz dwóch kategorii: forensyczności i szoku. Forensyczność, dowartościowując materialne ślady, wiąże się również z jawnością procesu i konstytuowaniem wspólnoty. Poetka intuicyjnie wykorzystuje w poezji model narracji quasi-kryminalnej, dzięki czemu zmniejsza dystans między ofiarami Zagłady a czytelnikiem zanurzonym w innej rzeczywistości. Kryminalna zagadka sprawia, że zamordowani stają się na powrót bliscy ze względu na medium zranionego ciała. Szok natomiast odgrywa kluczową rolę w procesie obcowania z tym, co niepojmowalne (bo nieprzeżyte i niedoświadczone bezpośrednio). Aktywizuje czytelnika etycznie dzięki afektywnemu pobudzeniu. Trójdzielna struktura artykułu wynika z konieczności ustalenia związków poezji Rosenstein z surrealizmem, prześledzenia strategii jej oddziaływania na czytelnika (za sprawą afektu i nastroju) oraz odnotowania prekursorstwa poetki ze względu na autonomizację nie-ludzkich aktantów i podjęcie wyzwania oswojenia w sztuce i poezji procesu entropii.

Bibliografia

Agamben G.: Co zostaje z Auschwitz. Archiwum i świadek. Przeł. S. Królak. Warszawa 2008.

Baranowska M.: Surrealna wyobraźnia i poezja. Warszawa 1984.

Bennett J.: Wnętrza, zewnętrza: trauma, afekt i sztuka. Przeł. A. Kowalcze-Pawlik, T. Bilczewski. W: Pamięć i afekty. Red. Z. Budrewicz, R. Sendyka, R. Nycz. Warszawa 2014, s. 145–179.

Bourriaud N.: Estetyka relacyjna. Przeł. Ł. Białkowski. Kraków 2012.

Butler J.: Ramy wojny. Kiedy życie godne jest opłakiwania? Przeł. A. Czarnacka. Warszawa 2011.

Domańska E.: Nekros. Wprowadzenie do ontologii martwego ciała. Warszawa 2017.

Dybel P.: Pęknięty czas. „Twórczość” 1980, nr 6, s. 122–123.

Dziamski G.: Awangarda po awangardzie. Od neoawangardy do postmodernizmu. Poznań 1995.

Erna Rosenstein. Red. i układ graf. J. Chrobak. Kraków 1992.

Felski R.: Literatura w użyciu. Przeł. J. Borkowska, K. Dembowy, K. Ignaczak i in. Poznań 2016.

Głowacka D.: Po tamtej stronie. Świadectwo – afekt – wyobraźnia. Warszawa 2016.

Gumbrecht H.U.: Czytanie nastrojów. Jak można pomyśleć dziś rzeczywistość literatury. Przeł. A. Żychliński. W: Teoria – literatura – życie. Praktykowanie teorii w humanistyce współczesnej. Red. A. Legeżyńska, R. Nycz. Warszawa 2012, s. 151–171.

Gumbrecht H.U.: Po roku 1945. Latencja jako źródło współczesności. Przeł. A. Paszkowska. Wstęp A. Krzemiński. Warszawa 2015.

Janicka K.: Surrealizm. Warszawa 1985.

Jarecka D., Piwowarska B.: Erna Rosenstein. Mogę powtarzać tylko nieświadomie / I Can Repeat Only Unconsciously. Warszawa 2014.

Kornhauser J.: Awangarda. Strajki, zakłócenia, deformacje. Kraków 2017.

Krall H.: Zdążyć przed Panem Bogiem. Hipnoza. Biała Maria. Warszawa 2013.

Lang B.: Nazistowskie ludobójstwo. Akt i idea. Przeł. A. Ziębińska-Witek. Lublin 2006.

Leociak J.: Tekst wobec Zagłady. O relacjach z getta warszawskiego. Wrocław 1997.

Lyotard J.-F.: Poróżnienie. Przeł. B. Banasiak. Kraków 2010.

Małczyński J.: Krajobrazy Zagłady. Perspektywa historii środowiskowej. Warszawa 2018.

Markowska A.: Język Neuera. O twórczości Jonasza Sterna. Cieszyn 1998.

Matuszewski R.: Wszyscy piszą wiersze. „Miesięcznik Literacki” 1973, nr 12, s. 44–57.

Możdżyński P.: Inicjacje i transgresje. Antystrukturalność sztuki XX i XXI wieku w oczach socjologa. Warszawa 2011.

Passeron P.: Encyklopedia surrealizmu. Przeł. K. Janicka. Warszawa 1993.

Rosenfeld A.H.: Podwójna śmierć. Rozważania o literaturze Holocaustu. Przeł. B. Krawcowicz. Warszawa 2003.

Rosenstein E.: Czas. Warszawa 1986.

Rosenstein E.: Spoza granic mowy. Warszawa 1976.

Rosenstein E.: Ślad. Warszawa 1972.

Rosenstein E.: Trochę z archiwum. Legionowo 1993.

Rosenstein E.: Wszystkie ścieżki (wiersze wybrane). Kraków 1979.

Sajewska D.: Nekroperformans. Kulturowa rekonstrukcja teatru Wielkiej Wojny. Warszawa 2016.

Sendyka R.: Śledztwo i łowy. Nie-miejsca pamięci i krajobraz cynegetyczny. W: Poetyki ekocydu. Historia, natura, konflikt. Red. A. Ubertowska, D. Korczyńska-Partyka, E. Kuliś. Warszawa 2019, s. 87–110.

Sendyka R.: W imię zmarłych: humanistyka forensycznej wrażliwości i publicznej prawdomówności. „Teksty Drugie” 2017, nr 1, s. 81–90.

Shallcross B.: Rzeczy i Zagłada. Kraków 2010.

Taborska A.: Spiskowcy wyobraźni. Surrealizm. Gdańsk 2013.

Usakowska-Wolff U.: Odbicia na płótnie, niecichnące słowa. „Midrasz” 2014, nr 1, s. 28–31.

Pobrania

Opublikowane

2019-12-21

Jak cytować

Juchniewicz, A. (2019). „Ziemia otworzy usta”. O wyobraźni forensycznej Erny Rosenstein. Narracje O Zagładzie, (5), 149–175. https://doi.org/10.31261/NoZ.2019.05.08