O życiu roślin w Patykach i badylach Urszuli Zajączkowskiej

Autor

DOI:

https://doi.org/10.31261/TPDJP.2022.31.10

Słowa kluczowe:

edukacja klimatyczna, przyroda, język roślin, poetyzacja natury

Abstrakt

Edukacja humanistyczna dla klimatu wnosi wiele zmian w podejściu do przyrody, do myślenia o naturze oraz człowieku. Urszula Zajączkowska – współczesna polska poetka, biolożka, naukowczyni – w swoich pracach prezentuje nowatorskie podejście do relacji między naturą a człowiekiem, a także ukazuje nowy sposób mówienia o naturze. Analizowany tom esejów Patyki i badyle jest literackim zapisem obserwacji życia i obumierania roślin, pędów i drzew. Zajączkowska stosuje refleksyjną metodę studiowania przyrody, z czułością i emocjonalnie opowiada o życiu zielonych roślin, nazywając je „stworzeniami” posiadającymi „ciała”. Antropomorfizacja w traktowaniu roślin, będąca rodzajem eksperymentu językowego, charakteryzuje całą twórczość poetki. Rośliny dla Zajączkowskiej są wyjątkowe, cechują się prostotą, odczuwają samotność, a człowiek wpisany w naturę powinien uczyć się od nich pokory.

Bibliografia

Bińczyk E., 2018, Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Domańska E., 2013, Humanistyka ekologiczna, „Teksty Drugie”, nr 1–2, s. 13–32.

Frost Science, 2018, „Metamorphosis of Plants” by Urszula Zajaczkowska, YouTube, 6.03.2018, https://www.youtube.com/watch?v=K1WQwlAYhlY [dostęp: 22.08.2022].

Instytut Książki, 2020, „Patyki, badyle” – Urszula Zajączkowska | New Books from Poland 2020, YouTube, 18.12.2020, https://www.youtube.com/watch?v=9zpSNGDThZg [dostęp: 20.03.2022].

Kronenberg A., 2014, Geopoetyka jako przykład zielonego czytania i pisania, „Teksty Drugie”, nr 5, s. 294–320.

Magnason A.S., 2020, O czasie i wodzie, przeł. J. Godek, Wydawnictwo Karakter, Kraków.

Nycz R., 2017, Nowa humanistyka w Polsce: kilka bardzo subiektywnych obserwacji, koniektur, refutacji, „Teksty Drugie”, nr 1, s. 18–40.

Ochwat M., 2020, (Współ)myślenie w humanistyce. Literackie ekokształcenie w epoce antropogenu, „Polonistyka. Innowacje”, nr 12, s. 31–52, https://doi.org/10.14746/pi.2020.12.3.

Robiński A., 2019, Zmierzch epoki człowieka, Tygodnik Powszechny, 15.10.2018, https://www.tygodnikpowszechny.pl/zmierzch-epoki-czlowieka-155754 [dostęp: 5.10.2022].

Rybicka E., 2014, Geopoetyka. Przestrzeń i miejsce we współczesnych teoriach i praktykach literackich, Universitas, Kraków.

Sobolewska J., 2017, Kościelscy dla Zajączkowskiej, Oczytany. Blog Justyny Sobolewskiej, 17.09.2017, https://sobolewska.blog.polityka.pl/2017/09/17/koscielscy-dlazajaczkowskiej/ [dostęp: 20.03.2022].

Szopa K., 2018, Poetyckie archiwum roślinne: „casus” Urszuli Zajączkowskiej, „Zagadnienia Rodzajów Literackich”, T. 61, z. 1, s. 143–150, https://doi.org/10.26485/ZRL/2018/61.1/10.

Szymborska W., 2011, Milczenie roślin, wybór wierszy i fot. J. Gromek-Illg, Wydawnictwo Znak, Kraków.

Thoreau H.D., 2016, Walden, czyli życie w lesie, przekł., przedm. i oprac. przypisów H. Cieplińska, wyd. 3. (dodruk), Dom Wydawniczy Rebis, Poznań.

Tomaszewska W., 2018, „Zielone pisanie”, „zielone czytanie”. Humanistyka ekologiczna jako projekt badań literaturoznawczych, „Studia Ecologiae et Bioethicae”, nr 16 (4), s. 77–95, https://doi.org/10.21697/seb.2018.4.08.

Wohlleben P., 2016, Sekretne życie drzew, tłum. E. Kochanowska, wyd. 2., Otwarte, Kraków.

Zajączkowska U., 2019, Patyki i badyle, Wydawnictwo Marginesy, Warszawa.

Zaremba Bielawski M., 2014, Leśna mafia. Szwedzki thriller ekologiczny, przeł. M. Wasilewska-Chmura, wstęp A. Wajrak, posł. T. Lindgren, Agora, Warszawa.

Pobrania

Opublikowane

2022-12-27

Jak cytować

Stelingowska, B. (2022). O życiu roślin w Patykach i badylach Urszuli Zajączkowskiej. Z Teorii I Praktyki Dydaktycznej Języka Polskiego, 31, 1–12. https://doi.org/10.31261/TPDJP.2022.31.10