Storytelling superstructure in the utterances of hearing impaired people

Authors

DOI:

https://doi.org/10.31261/LOGOPEDIASILESIANA.2020.09.08

Keywords:

storytelling superstructure, hearing-impaired people, narrative competence

Abstract

Storytelling, the most common form of shaping both linguistic and cultural texts, is the most frequently repeated pattern in interpersonal communication. The article dwells on the characteristics of this narrative expression, paying particular attention to its specific structure. Further on, the author provides a short description on how the narrative competence has been developing. The article includes the author’s own research designed and performed to elicit challenges hearingimpaired people face when creating a written narrative text (story) based on a picture story, and to find an answer to the question on whether, in the mind of a hearing-impaired person, the storytelling structure exists. Finally, the author deduces that it seems reasonable, on the basis of the collected material, to assume that the integrated education as well as speech therapy of hearing-impaired people should include exercises shaping the ability to create stories as mastering this skill is connected with the level of linguistic and communicative competence.

References

Bokus, B. (1991). Tworzenie opowiadań przez dzieci. O linii i polu narracji. Kielce: Energeia.

Błasiak-Tytuła, M. (2015). Narracja a rozumienie u dzieci dwujęzycznych. W: M. Błasiak-Tytuła, M. Korendo, A. Siudak (red.), Nowa Logopedia. Rozumienie – diagnoza i terapia (t. 6, s. 135−145). Kraków: Wydawnictwo Collegium Columbinum.

Cieszyńska, J. (2013). Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci. Z perspektywy fenomenologii, neurobiologii i językoznawstwa. Kraków: Wydawnictwo Centrum Metody Krakowskiej.

Dereń, E. (2005). Opis a opowiadanie: typowe słownictwo szkolnych form wypowiedzi. Nauczyciel i Szkoła, 3–4(28–29), 145−159.

Dryżałowska, G. (2007). Rozwój językowy dziecka z uszkodzonym słuchem a integracja edukacyjna. Model kształcenia integracyjnego. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Dzięcioł-Chlibiuk, E. (2019). Realizacja struktury opisu na podstawie wypowiedzi ustnych i pisanych osób z uszkodzonym słuchem. Logopedia Silesiana, 8, 209−232.

Faściszewska, M. (2020). Jąkanie. Wypowiedzi dialogowe i narracyjne osób jąkających się. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.

Grabias, S., (2012). Teoria zaburzeń mowy. Perspektywy badań, typologie zaburzeń, procedury postępowania logopedycznego. W: S. Grabias, Z.M. Kurkowski (red.), Logopedia. Teoria zaburzeń mowy (s. 15−71). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Grabias, S. (2015). Postępowanie logopedyczne. Standardy terapii. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.), Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego (s. 13–35). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Grabias, S. (2019). Język w zachowaniach społecznych. Podstawy socjolingwistyki i logopedii. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Grabias, S., Kurkowski, Z.M., Woźniak, T. (2002). Logopedyczny test przesiewowy dla dzieci w wieku szkolnym. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Zakład Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego, Polskie Towarzystwo Logopedyczne.

Jastrzębowska, G. (2003). Wprowadzenie. Problemy terminologiczne i definicyjne. W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia – pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki (t. 2, s. 9−36). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Jóźwicki, T. (1984). Opowiadanie jako forma wypowiedzi w klasach początkowych. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Kielar-Turska, M. (1989). Mowa dziecka. Słowo i tekst. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Kielar-Turska, M. (2018). Dziecięca kompetencja narracyjna: rozumienie istoty narracji i umiejętność opowiadania. Studia Pragmalingwistyczne, 10, 211−224.

Kołodziejczyk, R. (2015). Trudności gramatyczne u dzieci i młodzieży z uszkodzeniami słuchu. W: E. Muzyka-Furtak (red.), Surdologopedia. Teoria i praktyka (s. 156–175). Gdańsk: Harmonia Universalis.

Krakowiak, K. (2012). Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu. Lublin: Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Kulawik, A. (1997). Poetyka. Wstęp do teorii dzieła literackiego. Kraków: Antykwa.

Kulpa, J., Więckowski, R. (1997). Formy ćwiczeń w mówieniu i pisaniu. W: M. Węglińska (red.), Opowiadanie jako forma wypowiedzi w klasach początkowych (s. 62−64). Kraków: Impuls.

Kyrc, B. (2018). Rozwijanie kompetencji narracyjnej dziecka dwujęzycznego w Polsce a jego sukces edukacyjny. Porównawcze studium przypadku. Języki Obce w Szkole, 4, 85−92.

Malendowicz, J. (1997). Kształtowanie pisemnych wypowiedzi uczniów w klasach II–IV. W: M. Węglińska (red.), Opowiadanie jako forma wypowiedzi w klasach początkowych (s. 59−62). Kraków: Impuls.

Nagajowa, M. (1977). Ćwiczenia w mówieniu i pisaniu w klasach V–VIII szkoły podstawowej. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Nagajowa, M. (1990). ABC metodyki języka polskiego dla początkujących nauczycieli. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Orłowska-Popek, Z., Błasiak-Tytuła, M. (2017). Dziennik wydarzeń jako technika kształtowania kompetencji komunikacyjnej w sytuacji dwujęzyczności. Conversatoria Linguistica, 11, 157−170.

Panasiuk, J. (2013). Afazja a interakcja. TEKST – metaTEKST – konTEKST. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Przybyla, O. (2018). Kompetencja narracyjna uczniów z zaburzeniami rozwoju koordynacji. Logopedia, 47–2, 303−316.

Rakowska, A. (1992). Rozwój systemu gramatycznego u dzieci głuchych. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej.

Skudrzyk, A., Warchala, J. (2010). Kultura piśmienności młodzieży szkolnej − badania w perspektywie analfabetyzmu funkcjonalnego. Studia Pragmalingwistyczne, 2, 55−65.

Soroko, E., Wojciechowska, J. (2015). Kompetencja narracyjna jako obszar nauczania i oceny edukacji. Studia Edukacyjne, 37, 211−236.

Tarkowski, Z. (1987). Jąkanie. Zagadnienia etiologii, diagnozy, terapii i prognozy. Warszawa: Wydawnictwo ZSL.

Tarkowski, Z. (2017). Jąkanie. W: Z. Tarkowski (red.), Patologia mowy (s. 123−148). Gdańsk: Harmonia Universalis.

Węglińska, M. (1997). Opowiadanie jako forma wypowiedzi w klasach początkowych – istota, struktura. W: M. Węglińska (red.), Opowiadanie jako forma wypowiedzi w klasach początkowych (s. 9−18). Kraków: Impuls.

Witosz, B. (1997). Opis w prozie narracyjnej na tle innych odmian deskrypcji. Zagadnienia struktury tekstu. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Wolańska, E. (2010). Wykładniki spójności tekstów renarracji tworzonych przez młodzież szkolną w wieku 12–13 lat. Studia Pragmalingwistyczne, 2, 104−114.

Woźniak, T. (2005). Narracja w schiozofrenii. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Wyrwas, K. (2014). Opowiadania potoczne w świetle genologii lingwistycznej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Published

2020-12-29

How to Cite

Dzięcioł-Chlibiuk, E. (2020). Storytelling superstructure in the utterances of hearing impaired people. Logopedia Silesiana, (9), 1–35. https://doi.org/10.31261/LOGOPEDIASILESIANA.2020.09.08